Bloedjes van kinderen
De grootste ettertjes van de wereld – David Walliams – Vertaling: Roger Vanbrabant – Clavis – 265 blz.
David Walliams is bekend als komiek en als jurylid van Britain’s got talent. Hij heeft echter ook al menig kinderboek op zijn naam staan en wordt in Engeland naar voren geduwd als opvolger van Roald Dahl. Zijn typische Engelse humor heeft net als in de kinderboeken van Dahl een zwart randje en zijn verhalen hebben inderdaad wel dezelfde ingrediënten, maar toch heeft hij zijn eigen stijl weten te ontwikkelen.
De grootste ettertjes van de wereld, met wederom illustraties van Tony Ross, is anders dan zijn vorige boeken. Dit is een boek met verhaaltjes, elk verhaal gaat over een ettertje. Het voorwoord is voor rekening van krantenverkoper Raj, een koppige en bozige man die als rode draad door de boeken van Walliams loopt. Kinderen die eerder een boek van hem hebben gelezen, zullen al grinniken als ze zien dat hij zijn beklag weer even komt doen.
Zijn advies is uiteraard om dit boek niet te gaan lezen. Vervolgens maken we kennis met tien ettertjes met veelbelovende namen als Peter de peuteraar, Bertha de blertrien en kwijlende Kwinten. En inderdaad er is een hoog neuspeuter-, scheet-, en boergehalte iets waar de jongere lezertjes zeker plezier aan zullen beleven.
Het geheel doet mij qua vormgeving denken aan de verhalen van een zekere muis, Geronimo Stilton genaamd. Veel illustraties, verschillende lettertypes, glanzend papier en korte teksten. Dit boek is dan ook zeker geschikt voor jongere lezers en kinderen die niet zo snel een dik boek willen pakken omdat ze niet zoveel van lezen houden. Door de weinige en grappige teksten leest het snel en prettig en de illustraties maken het plaatje compleet. Al vind ik persoonlijk wel dat de humor van Walliams beter tot zijn recht komt in zijn vorige verhalen, want verhalen vertellen kan hij.
Conny Schelvis
Femke Schelvis (13):
Ik vond het wel een leuk boek om even tussendoor te lezen. Ik heb de normale boeken van David Walliams ook gelezen ( met normaal bedoel ik een boek met één verhaal) en die vind ik leuker. Raj, de krantenverkoper, komt ook in de boeken voor en het is leuk dat hij hier ook komt klagen. Na elk hoofdstuk houd hij ook een bordje op met een flauwe tekst. Dat is wel grappig, maar ik denk dat het in de Engelse versie leuker zal zijn dan de Nederlandse teksten. Het is toch Engelse humor. De tekeningen in het boek zijn zoals altijd geweldig en passen goed bij de teksten. Het was grappig, en zo uit, want hij schrijft heel leuk, dus leest het snel, maar hij heeft wel betere boeken geschreven.
