Een vakantie die anders verloopt dan verwacht

De Geest van Beaumont – Gerard Sonnemans – Menuet – 219 blz.

Gerard Sonnemans (1959) studeerde en werkte hij aan de universiteit van Nijmegen, waar hij zich vooral bezighield met spannende verhalen uit de Middeleeuwen. Bijvoorbeeld over zijn favoriete ridderheld, koning Arthur. In 1999 schreef hij een boek over het leven van de ridders in de middeleeuwen en daarna zouden nog twee geschiedenisboeken voor kinderen volgen. Kijk hier voor uitgebreide biografie en het interview met Gerard Sonnemans.

Het verhaal gaat over Emma die met haar familie op vakantie gaat naar hun vakantiehuis in Frankrijk. Het huisje staat in het kleine plaatsje Beaumont. Emma vind het daar altijd erg fijn. Zwemmen in de meertjes en rivieren, ijsjes eten in het park, spannende verhalen luisteren aan het kampvuur en hutten bouwen met haar broers. .
Maar in hun vakantiehuis sluimert een oeroud verdriet, een familiedrama waar Emma tegen wil en dank in meegezogen wordt. Een nachtmerrie die ze met niemand delen kan . Enger dan het engste verhaal van haar vader, denkt ze, om gek van te worden.

Het boek heeft een mooie mysterieuze kaft en na het lezen van bovenstaande inhoud (die van de achterzijde van het boek komt) wil je meer weten over de Geest van Beaumont.
Na een korte uitleg over de QR codes die aan het einde van elk hoofdstuk staan begint het verhaal. De QR codes kan je scannen met smartphone of tablet en verschaffen extra informatie.
Het boek heeft ook een website met extra informatie.

Het verhaal bestaat uit 18 korte hoofdstukken met redelijk korte zinnen met duidelijke en begrijpelijke woorden. Soms staan er wat franse woorden tussen, ze zijn immers op vakantie in Frankrijk en de plaatselijke bewoners spreken Frans dus dat is alleen maar logisch en niet storend. Mede daardoor is het verhaal heel dichtbij de gewone belevingswereld gebleven.
Het zou zomaar kunnen dat je dit zelf mee zou maken. Op vakantie met je familie, spelen, plezier hebben, Franstalige mensen ontmoeten (waaronder hun buurjongen waarmee ze ook kattenkwaad uithalen) en een geest in huis hebben…

Ik heb het boek eerst gelezen zonder te scannen en was onder de indruk van het verhaal en vond het zoals eerder gezegd realistisch geschreven.
Daarna heb ik de codes gescand en die gaven inderdaad extra informatie. Het boek heeft geen illustraties en is fictief maar bij het scannen zie je bijvoorbeeld foto’s van de omgeving waar de schrijver is geweest en waarop hij het heeft gebaseerd. Ook kom je er achter wat hem er toe gebracht heeft dit verhaal te gaan schrijven en dat vond ik best bijzonder. Maakt het verhaal nog ‘echter’.
De bijbehorende website heb ik ook bezocht maar dat vond ik niet echt een meerwaarde hebben aan het verhaal en de al gescande codes. Misschien is dit wel zo als je de codes niet zou kunnen scannen en toch wat extra’s wilt weten.

Het is een heerlijk leesbaar boek, met gewone dagelijkse gebeurtenissen aan de ene kant en aan de andere kant het spannende stuk over de Geest en hoe Emma daarmee omgaat. Dat stuk is ook heel ontroerend. Ik wil hier niet verder op in gaan omdat het moeilijk is dan de inhoud niet te verklappen.
Vandaag de dag lijkt de definitie van ‘een spannend boek” samen te hangen met een grote dosis gruwelijkheden, moord en doodslag maar dit boek bewijst dat dat gelukkig niet nodig is voor een mooi en spannend kinderboek.

Conny Schelvis

Femke Schelvis (11 jaar):

Toen ik de kaft zag dacht ik eerst dat het een boek was over een jongen en een man als geest. De kaft zag er wel spannend uit. Toen ik de achterkant las en het verhaal begon, ging het over Emma , dus een meisje. Dus ik vond de tekening niet zo duidelijk maar wel mooi. Het boek is in begin gewoon een verhaal maar later wordt het spannender, maar niet zo heel eng hoor.Het is zowel een boek voor jongens als voor meisjes.
Het is ook leuk om de codes te scannen. Je ziet dan mooie foto’s en meer informatie. Zelf heb ik geen smartphone die moest ik dan lenen van mijn vader of moeder om te scannen en dus heb ik tijdens het lezen er niet altijd een naast me en dat is jammer want ik wil doorlezen en scannen en soms moest het dan maar later. Dat was jammer, maar niet zo erg omdat je zonder het scannen ook het verhaal gewoon kan lezen.
Het was wel een ander boek dan ik normaal zelf zou kiezen of lezen, maar ik zou het zeker aan andere kinderen aan mijn klas vertellen om het te gaan lezen, want ik vond het een goed boek.