Er is geen weg terug, geen genade…
Weg zonder genade – John Hart – Vertaling: Henny van Gulik – Luitingh – Sijthoff – 455 blz.
John Hart (1965) heeft na verschillende studies, waaronder rechten en Franse literatuur, in verschillende bedrijfstakken gewerkt. In 2006 verscheen zijn eerste thriller. Met twee andere titels won hij de Edgar Allen Poe Award en later nog andere prijzen. Weg zonder genade is zijn vijfde thriller.
Toen ik dit boek zag was ik meteen onder de indruk van de afbeelding op de cover. Een trap naar een kerkdeur in de vorm van een gezicht. Na het lezen van de proloog weet je dat deze cover perfect bij het verhaal past. Ook de titel is treffend, want er is blijkbaar geen weg terug, geen genade…
Na een zeer pakkende proloog volgen zesendertig genummerde korte hoofdstukken die chronologisch het verhaal vertellen van Elizabeth Black, een rechercheur die het meisje Channing uit een kelder weet te redden door haar twee ontvoerders koelbloedig neer te schieten. Dit levert haar een schorsing op, wat haar niet belet om door te gaan met haar politiewerk. Black heeft een aparte band met Channing mede door haar eigen verleden en door wat ze samen hebben meegemaakt.
Verder is er nog Adrian Wall, hij komt na dertien jaar uit de gevangenis waar hij een straf uitzat voor de moord op de moeder van Gideon. Adrian is in de gevangenis zwaar mishandeld en gemarteld en wil in eerste instantie geen contact meer met Elizabeth die altijd een zwak voor hem had. Gideon, inmiddels veertien jaar oud, groeit op met een alcoholische vader en wil wraak nemen op Adrian. Hij wacht hem op als hij uit de gevangenis komt.
Al deze personages zijn op de een of ander manier verknipt door hun verleden en daardoor ook verbonden met elkaar. John Hart heeft dit heel mooi in het verhaal verweven en door terugblikken leer je de personages beter kennen en ook de band die ze met elkaar hebben wordt dan duidelijk. Dat ze allemaal te lijden hebben onder deze gebeurtenissen is niet meer dan normaal. Wat iets minder realistisch bij mij overkwam is dat Elizabeth behoorlijk veel heeft meegemaakt en vrij labiel is, maar ondanks dat toch met heel veel wegkomt in haar werk en veel voor elkaar krijgt bij haar collega’s. In de scènes waarbij ze wat labieler wordt neergezet komt ze bij mij over als een echt persoon. Die stukken kon ik dan ook meer waarderen.
Als je het stuk hierboven leest, denk je dat het misschien wat veel is voor dit boek, maar er zit nog veel meer in, dingen die ik vanwege spoilers achterwege laat. Maar er zijn in ieder geval nog meer verdachten en de uiteindelijke dader van een aantal moorden die ik pas halverwege het verhaal in de gaten had. Dat is iets wat ik altijd wel kan waarderen. Dat je mee puzzelt naar het antwoord. Er zijn meerdere geheimen die in dit boek boven water komen en de ene lag er wat dik bovenop en had ik eerder door dan de agenten in het verhaal, maar over het geheel is het een heerlijk spannende thriller die je lekker mee laat denken tot de ontknoping.
De schrijver heeft een prettige, soms rauwe beschrijvende pen. Hij houdt het tempo er lekker in en zorgt ervoor dat je blijft lezen tot het einde!
