Gelanceerd door TenPages

Melissa Skaye werd in Amsterdam geboren in 1972, maar woont al vele jaren in Hoorn, waar zich ook een aantal van haar thrillers afspeelt. Schrijven is haar hoofdberoep, maar ze doet ook nog de boekhouding voor het klusbedrijf van haar man. Voor haar schrijverschap heeft ze diverse banen gehad zoals dierenverzorger, barmedewerker en verkoper in een dierenspeciaalzaak. In 2006 heeft ze het schrijven serieus opgepakt en ze had van 2008 tot 2012 een eigen uitgeverij. In maart 2012 haalde ze de gevraagde 2000 aandelen op voor haar thriller Virtuele Tango bij TenPages.com. Ze schrijft thrillers en Fantasyverhalen en startte in 2013 met de fantasyreeks Jeremy Jago bij uitgeverij Zilverspoor, Het geheim van de Passage. In maart 2014 verscheen het tweede deel in de Virtuele Tango-reeks Verboden tranen.

Werd er bij jullie thuis veel gelezen en wat waren destijds je favoriete boeken?

Mijn broers en vader waren geen lezers, mijn moeder, zus en ik des te meer. We hebben heel wat boeken verslonden. Het begon bij mij op mijn zevende met paardenpockets van Yvonne Brill, later werden dat thrillers. Ik geloof dat de eerste thriller die ik las van Nicci French was.

Je woont in Hoorn, gebruik je ook locaties van die stad in je thriller(s)?

Ja, want dat vind ik zo leuk. Ik wandel al schrijvende door mijn eigen stad. Ik ken de straten waar mijn personages wonen. Mijn rechercheurs werken bij politie Hoorn en ik heb geprobeerd het bureau zo waarheidsgetrouw mogelijk te beschrijven. Ik beschrijf ook bestaande mensen, maar dat is eigenlijk gekomen nadat André Stumpel (van Boekhandel Stumpel) me dat gekscherend had gevraagd. Zo kreeg hij een rol in deel 2 van de VT-reeks, Verboden tranen. Daardoor kwam ik op het idee een lezer een rol te laten winnen, en kreeg Karin Troost een plek in dat deel. In deel 3, Verleden tijd, komen wederom bestaande mensen, straten, gebouwen en winkels voor. Dat maakt voor mij het schrijven extra leuk.

Waarom ben je naast Fantasy verhalen ook thrillers gaan schrijven?

Noem het toeval. Ik had een kort thrillerverhaal online staan, waarop een uitgever me mailde onder de indruk te zijn. Mocht ik het willen uitwerken tot een manuscript, was ik welkom om contact op te nemen. Tot dat moment had ik nooit met het idee gespeeld me aan een thriller te wagen. Er waren al veel thrillers, wat zou ik toevoegen? Het liet me toch niet los en zo ontstond Virtuele tango.

Welk genre vind je gemakkelijker schrijven en wat vind je leuker?

Een terugkerende vraag. Ik kan niet goed kiezen, ben sowieso slecht in het maken van keuzes. Als ik met de VT-reeks bezig ben zit ik er helemaal in. Ik geniet met volle teugen en denk aan niets anders. Voor mij zijn Sanne en Luca levende personen. Werk ik aan Jeremy Jago, voelt het aan als thuiskomen en zit ik in no time weer in zijn wereld. Ik kan het goed loskoppelen. Fantasy is misschien gemakkelijker omdat je met magie alles kunt oplossen. Met de thrillers moet je je toch meer aan de waarheid houden, zeker de recherchewerkzaamheden en autopsies, om maar iets te noemen.

Wie is je grote voorbeeld wat Fantasy betreft en waarom?

Ik heb eigenlijk geen groot voorbeeld. Erg veel fantasy heb ik niet gelezen, ik lees meestal thrillers. Ik ben aan fantasy begonnen om de simpele reden dat Jeremy ineens door mijn hoofd sprong. Vraag me niet waarom, maar het gebeurde. Ik zag hem voor me, wist vrij snel zijn verleden en heden, dat hij aan zijn rechterhand zes vingers had en een bijzondere gave. Nadat ik achter de computer was gedoken kwam zijn leven via mijn vingers echt tot leven.

Virtuele Tango en Verboden Tranen zijn onderdeel van de VT reeks. Het derde boek is volgend jaar gepland. Blijft het wat betreft de VT serie tot drie boeken of ben je van plan deze serie te blijven vervolgen?

Zolang ik voldoende inspiratie heb ga ik nog even door. Voor deel vier heb ik een titel en plot. In mijn hoofd zit het hele verhaal, ik moet het alleen nog ‘even’ tot een manuscript verwerken.

Heb je invloed op de ontwerpen voor de covers?

Ja, en daar ben ik heel blij mee. Juist met een reeks vind ik het belangrijk dat de covers goed bij elkaar passen. De vormgever zal, zeker met Verboden tranen, wel gek van me zijn geworden, want ik kwam een paar keer met nieuwe ideeën. Maar het is geworden zoals ik het voor me zag.

Over het algemeen krijg je goede recensies, maar de VN Detective en Thrillergids heeft niet zo goed geoordeeld over Verboden Tranen. Hoe ga je daar mee om?

Om eerlijk te zijn kan ik het niet serieus nemen. De recensent heeft geen feedback gegeven, geen opbouwende kritiek. Het is een korte samenvatting, die nog eens niet kloppend is ook. Waar het echt om gaat, staat er niet bij. Ik ben niet boos, meer een beetje verdrietig. Er is hard gewerkt en met cynisme is niemand geholpen. Gezien de reacties van collega-auteurs die in hetzelfde schuitje zitten, haal ik er maar mijn schouders over op, denkend aan het enthousiasme van de lezers. Daar gaat het tenslotte om. Deze vrouwelijke recensent heeft zo haar eigen frustraties, alleen jammer dat ze dat over andermans rug om naar buiten brengt.

Heb je nog andere ideeën liggen voor het schrijven van een boek, bijvoorbeeld voor een roman?

Honderden, maar ik denk dat ik het voorlopig druk genoeg heb met de VT-reeks en de serie omtrent Jeremy Jago.

Hoe is je werkwijze bij het schrijven en schrijf je op vaste tijden en op een vaste plek?

Jaren geleden schreef ik tot midden in de nacht. Aangezien ik een gezin heb, is dat niet vol te houden. Ik stond om zeven uur als een wrak op. Het is nu meer van negen tot vijf, dat kan variëren, maar beter verdeeld dan voorheen. Ik heb een kantoortje en uitzicht op mijn tuin. Als ik voor me kijk zie ik een tuinposter waarop een Boeddha staat, ook nog een Boeddhahoofd bij onze vijver. Heerlijk uitzicht om bij na te denken.

Tegenwoordig wordt er veel gebruik gemaakt van de sociale media zoals Facebook en Twitter. Bijvoorbeeld voor het promoten van een boek. Maar ook de afstand tussen lezer en schrijver wordt hierdoor een stuk kleiner, wat vind je daarvan?

Gezellig! Ik maak er met veel plezier gebruik van. De meest geweldige, lieve mensen heb ik op die manier ontmoet. Lezers en auteurs. Je bouwt een band op, deelt ervaringen. Ik vind het ontzettend leuk om mensen later in real life tegen te komen op bijvoorbeeld boekpresentaties of evenementen. Er worden in sommige gevallen mobiele nummers uitgewisseld, ik ben behoorlijk benaderbaar. Het kan dus erg druk zijn met Whatsappen, Facebook en mailtjes, maar ik geniet er wel van.

Hier kun je nog iets zeggen dat je graag kwijt wilt.

Ik wil Boekenbijlage heel hartelijk danken voor deze leuke vragen! Ook neem ik van de gelegenheid gebruik door te zeggen hoe dankbaar ik ben voor de mooie recensies die mijn boeken van Boekenbijlage hebben ontvangen. Dáár kan je als auteur iets mee!

Vragen: Pieter Feller, Kirstin Rozema en Wendy Wenning