Verhalen over dieren
De Grote Dierenatlas – Rachel Williams & Emily Hawkins – Vertaling: Adrienne Hak, Laura Hak en Mascha de Vries – Illustraties Lucy Letherland – Rubinstein – 85 blz.
Williams en Hawkins hebben een selectie gemaakt van hun favoriete diersoorten, met interessante gedragingen, verdeeld over alle continenten. Het is hun particuliere samenstelling, variërend van paradijsvogels op Nieuw-Guinea, bultruggen in de oceaan bij Chili en nijlpaarden in Botswana. De zeven hoofdstukken beginnen met een overzichtsillustratie van een werelddeel met daarop de dieren die behandeld zullen worden. Het besproken dier krijgt in zijn subhoofdstukje een uitgelichte illustratie waarbij de kenmerken worden opgesomd. In kleine informatieblokjes die op een natuurlijke wijze in het landschap zijn verwerkt, leer je wat over de leefomgeving en gedrag van het dier.
Er zijn 31 sub hoofdstukken, waarin evenzovele dieren worden behandeld. De andere dieren die in hun leefgebied voorkomen krijgen ook aandacht, maar minder. In het hoofdstuk Europa o.a. aandacht voor de honingbij in Groot-Brittanië. Veel informatie over hun levenswijze en de soorten – werkster, dar en koningin – die er zijn.
Een diersoort die je zelden tegenkomt in natuurboeken, is de pauw uit India, een dier dat veel kinderen aanspreekt vanwege de prachtige staartveren van het mannetje. Jammer genoeg wordt er niets verteld over hun wilde herkomst, maar wel dat ze in tuinen van paleizen in India rondlopen. Natuurlijk ook dat de mannetjes graag pronken met hun staartveren en dat de vrouwtjes saai bruin of grijs zijn met korte veren.
Over de Narwallen, een walvis met een lange spitse tand, ze worden ook wel de ‘eenhoorns van de zee genoemd’ die voorkomen in de oceaan bij Canada, vinden we een van de weinige opmerkingen in de atlas over een bedreiging van de soort. Als de ijskappen smelten worden ze een makkelijke prooi voor roofdieren, want het poolijs geeft hen bescherming. Het is een plek voor ze om te verstoppen en minder toegankelijk voor hun vijanden, de orka’s
Opvallend in De Grote Dierenatlas zijn de vrolijke uitdrukkingen die de meeste dieren hebben. Zelfs de zalmen die op hun trek stroomopwaarts in Alaska in grote getale worden gevangen door bruine beren, hebben een vrolijke trek om hun vissensnuit. Zowel prooidier als jager hebben van Lucy Letherland een opgewekte uitdrukking meegekregen. Meestal geeft ze de dieren heel natuurgetrouw weer, maar op sommige illustraties heeft ze voorwerpen toegevoegd, wat een speels en ook wel komisch effect oplevert. Wat denk je van een ijsbeer met een verrekijker of een hengel of een wolf met een gekleurde halsdoek om?
Het dierenrijk van Williams, Hawkins en Letherland is een vrolijk dierenrijk. De Grote Dierenatlas is een interessant, leuk en leerzaam boek voor kinderen van de basisschool. De schrijvers hebben voor een positieve insteek gekozen en daar is wel wat op af te dingen. Je kunt kinderen toch niet in het ongewisse laten over de penibele toestand van veel diersoorten op de aarde? Een feit is dat de meeste soorten ernstig bedreigd worden en daar had naar mijn gevoel wel wat meer aandacht aan mogen worden besteed. Taak voor ouders en/of onderwijzers om de kinderen daar op te wijzen.
