Mevrouw Wervelwind – Rindert Kromhout en Jan Jutte
Avontuur en mislukking zijn veel, veel beter
De titel maak meteen duidelijk dat dit boek niet zal gaan over een gezapige mevrouw met een gezapig leventje. De naam ‘mevrouw Wervelwind’ associeer je eerder met de boel eens flink opschudden, met nieuwe dingen, met hupsakee-ga-ervoor. Dat blijkt te kloppen. Het verhaal gaat over een ingedut Engels dorpje, waar alles al jarenlang hetzelfde gaat. De meubelmaker timmert dezelfde soort stoelen, de bakker bakt koekjes in één smaak, de schilder schildert zoals hij altijd al doet, en de juf draait haar geautomatiseerde lesjes af. Maar op een dag wil de juf weg, omdat ze de wereld weleens wil bekijken. Er moet dus vervanging geregeld worden, maar dat valt nog niet mee. Er melden zich genoeg kandidaten, maar de ene is te oud, de andere te doof en een derde te streng.
En dan, op een dag dat het flink begint te waaien, wervelt er een mevrouw het dorp binnen. Een mevrouw met een fladderende jurk en wapperende armen, waar zelfs het riet voor buigt en waarvoor de iepen spontaan hun bloesem laten vallen.
Mevrouw Wervelwind brengt niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk levendigheid en kleur in het bestaan van de ingedutte dorpsbewoners. Ze komt aanwaaien, leert het dorp door haar ongebruikelijke blik op het leven een heel andere manier van kijken, en zeilt er dan weer vandoor. Dat laatste gebeurde naar mijn smaak te snel; ik vond het verhaal zo aanstekelijk dat het van mij wel wat langer had mogen duren. Dat komt vast ook omdat ik onlangs Kromhouts Bloomsbury-trilogie had gelezen, een 15+ serie waar ik enorm van onder de indruk was. In die trilogie speelt een zekere Lady Ottoline een rol, op wie de auteur mevrouw Wervelwind baseerde.
Maar in de beperking toont zich de meester. Mevrouw Wervelwind is geen leesboek maar een prentenboek, en in die hoedanigheid is het verhaal meer dan geslaagd. Het geeft je een frisse kijk op het leven, en laat je er ook als volwassene bij stilstaan in wat voor patronen je zelf eigenlijk gevangen zit. De boodschap van mevrouw Wervelwind: trek je niet teveel aan van wat anderen van je vinden en durf dingen eens anders te doen dan je gewend bent. Neem eens een kijkje buiten de gebaande paden en laat je verrassen. Natuurlijk kun je op een ongebaand pad ook flink de mist ingaan, maar Kromhout heeft niet voor niets een uitspraak van Lady Ottoline als motto voor het boek gekozen: ‘Stilstand is waar ik bang voor ben. Avontuur en mislukking zijn veel, veel beter.’
Mevrouw Wervelwind is alweer Kromhouts 150e boek. Een mooie jubileumtitel. Maar een prentenboek maak je samen, en Jan Jutte weet met zijn wervelende illustraties het verhaal goed in beeld te vatten. De krachtige lijnen waar Jutte om bekend is, en het expressieve kleurgebruik waarmee hij mevrouw Wervelwind neerzet, geven het verhaal een heerlijke schwung. Tekst en beeld vormen een mooie eenheid, en Jutte geeft met zijn prenten een mooie extra invulling aan het verhaal.
Uiteraard weet mevrouw Wervelwind met haar komst verschil te maken, ook al is ze maar heel even het ingedutte dorpje komen binnenfladderen; dat doet ze op zo’n aanstekelijke en overtuigende manier, dat niemand eromheen kan. Ook de juf niet.
Boek bestellen!
