Boek 3 gaat verder waar boek 2 gebleven was

De laatste ster – Rick Yancey – Vertaling: Fanneke Cnossen – A.W. Bruna – 303 blz.

Voor dit boek ben ik door uitgeverij A.W. Bruna gevraagd om mee te doen aan een blogtour. Van 19 tot en met 28 juli zal een recensent een recensie van het boek op zijn of haar website plaatsen en de volgende deelnemer een vraag stellen voor wat meer diepgang. Hieronder staat eerst mijn recensie van De laatste ster en daaronder de vraag van mijn voorganger Dennis en de vraag aan mijn opvolgster Bianca.

Mijn recensie:

In De 5de golf leren we de 16-jarige Cassie kennen. Ze is op de vlucht voor de Aliens die de Aarde willen overnemen. De wezens hebben zo’n zeven miljard mensen vermoord en ze zijn nog niet klaar. Samen met Evan probeert ze haar kleine broertje Sammy te redden uit handen van ‘de Anderen’. Dit eerste boek is inmiddels verfilmd met Chloë Grace Moretz in de hoofdrol.

In De oneindige zee is het Cassie gelukt om Sammy te bevrijden, en is ze nu samen met Sammy’s ’team’ op de vlucht: Zombie (Ben), Pepper, Theekop, Dombo, Pondcake, Nugget (Sammy) en Sullivan (Cassie). Ze hebben de eerste vier golven overleefd, maar de vijfde is nog in volle gang. De mensheid staat aan de vooravond van totale vernietiging.

De laatste ster: We zijn hier en dan zijn we weer weg. Dat was al zo voordat ze kwamen. Dat is altijd zo geweest. De Anderen hebben de dood niet uitgevonden, ze hebben hem alleen geperfectioneerd. Ze hebben de dood een gezicht gegeven, om hem ons vervolgens in het gezicht te wrijven, want zij wisten dat dat de enige manier was om ons te vermorzelen. De dood eindigt niet op en continent of in een oceaan, niet bij een berg of op een vlakte, in een jungle of een woestijn. Hij eindigt waar hij begon, waar hij van meet af aan was: het op slagveld van het laatste, nog kloppende mensenhart.

De laatste ster gaat direct verder waar De oneindige zee begonnen is. Geen introductie of samenvatting, maar direct volle kracht vooruit. Dit is lastig als je de vorige boeken een tijdje geleden gelezen hebt en je niet alle details meer kent, maar het voordeel is dat er geen bladzijden worden verspild aan dingen die je toch al weet. Je kunt gelijk mee in de sneltrein naar het plot.

Het boek is verdeeld in vier delen, de vier dagen die de hoofdpersonen van De laatste ster nog hebben om de wereld te redden van de ondergang. Vier dagen waarin ze zij en zij moeten strijden. En vier dagen waarin ze moeten besluiten wiens levens ze op het spel willen zetten, dat van hun vrienden of dat van henzelf.

Het sterkste punt van de De vijfde golf-serie is de humor. Cassie is, ook in dit derde boek, nog steeds grappig. Zeker als ze boos is.

“Goed, oké. Ik heb er nu echt spijt van dat ik haar geen stomp voor haar neus heb verkocht toen ik de kans had. Wacht. Ik heb haar wel een stomp voor haar neus verkocht toen ik de kans had. Oké. Kniesoor.”

“Pepper klopt Bob op de schouder. ‘Goed gedaan, Bob.’
‘Krijg de klere!’
O Bob. Ik zal je missen. Ik zal je zo erg gaan missen. ”

Al met al heeft de De vijfde golf-serie een prima verhaal, met veel spanning, maar het is niet de beste Young Adult SciFi-serie die er is. Het is een beetje rommelig, en het onnodige God-geleuter maakt het voor mij ook niet beter. Gelukkig maakt de humor veel goed, dat maakt het lezen van De laatste ster een goed tijdverdrijf.

De verdiepingsvragen:

Voor de blogtour van A.W. Bruna voor dit boek stellen zij als recensenten elkaar een vervolgvraag voor meer diepgang voor jullie als lezers. Dennis van Houts van Coole Suggesties vroeg mij daarom: ‘Ondanks de spanning en de actie is De vijfde golf-trilogie ook een vat van puberale hormonen. Verliefdheid en relaties liggen op de loer: wie is volgens jou het leukste setje – of zou het leukste setje zijn?’

Ik vind dit best een moeilijke vraag. Cassie twijfelt de hele boekenreeks tussen twee jongens. Ben Parish, die ze kent van school en op wie ze al tijden een oogje heeft, staat aan de ene kant. Maar de imperfecte perfectie van Evan Walker, die ze al gelijk in het begin van het eerste boek ontmoet, staat aan de andere kant. Ik moet eerlijk toegeven dat ik tijdens het lezen vooral vaak dacht: mens, je leeft in een wereld die vernietigd wordt door aliens, kies gewoon, je hebt in deze apocalyps wel wat anders aan je hoofd dan een liefdesdriehoek. Maar nu ik er zo over nadenk, denk ik dat Ben beter bij Cassie past. Zij zouden een stabielere relatie hebben dan Cassie en Evan. Daarbij zou ik Evan liever bij Pepper zien, mijn favoriete personage in deze serie. Eén stabiele relatie, en één wat meer vurig. Ideaal toch?

Natuurlijk heb ik ook een vraag bedacht voor mijn opvolgen Bianca Brummelhuis van DrukInkt : ‘Ik wil je graag vragen naar jouw mening over het perspectief. De stukken van Cassie, Ben en Pepper zijn geschreven in de ik-vorm, terwijl de stukken van bijvoorbeeld Evan en Sam in de hij-vorm zijn opgesteld. Wat vind je daarvan, en wat denk je dat het nu ervan is?’

Felice Beekhuis