Boek wordt aan het einde een beetje spannend

Nooit alleen – Loes den Hollander – Stichting CPNB – 95 blz.

Ik geef het toe, ik begon vooringenomen aan dit boekje van Loes den Hollander, omdat een thriller die ik jaren geleden van haar las me niet beviel. Het gehalte aan prietpraat was hoog en de spanning was gering, vond ik. Ik vermoed dat Den Hollander vrouwelijke lezers meer kan bekoren dan mannelijke. Als ik eenmaal zo’n confrontatie met een schrijfster/schrijver heb gehad, ga ik niet zo snel weer een boek van haar/hem lezen. Er zijn immers genoeg (thriller)schrijvers van wie ik bijna zeker weet dat hun boeken me wel zullen aanstaan. Maar, omdat ik dit boekje toch cadeau kreeg en het niet al te dik was, wilde ik wel weer een poging wagen.

Het viel me alleszins mee, want hoewel ook dit keer het thrillergehalte laag is (jammer voor een boek dat wordt weggegeven in de maand van het spannende boek), sleepte het verhaal me toch mee en dat is ook een verdienste. De CPNB heeft wel weer het lef gehad om op de cover te zetten dat dit een literaire thriller is. Het boek is niet literair en geen thriller.

Nooit alleen laat zich het beste omschrijven als een relatienovelle. Hoofdpersoon Aline heeft het niet gemakkelijk in het leven. Ze is een ongewenst kind – haar moeder heeft er alles aan gedaan om de vrucht in haar schoot kwijt te raken – en ze is opgevoed door de zus van haar moeder, tante Stacey. Ze is getrouwd met de werkloze journalist Giel en sinds enige tijd woont Guusje naast haar, een vrouw met meerdere persoonlijkheden.
Guusje is een beetje gek, ze ziet de dood voor Alines deur staan en vertelt dat er steeds een vrouw met rood haar bij de man van Aline op bezoek komt. Aline neemt het allemaal met een korreltje zout, tenslotte is Guusje wat gestoord. Toch sluipt er twijfel bij haar binnen. Is Giel een overspelige, liegende echtgenoot of zijn het allemaal verzinsels van Guusje?

De laatste vijftien bladzijden hebben iets thrillerachtigs, maar de aanloop naar het thrillergedeelte is veel te lang voor een boekje van 95 blz.. Voor een thriller van deze omvang moet vanaf bladzijde één de spanning ervan afspatten.
Den Hollander zet de karakters van Aline, Guusje en Giel goed en realistisch neer en de relatieproblemen zijn herkenbaar. Als je wilt weten wie door wie is vermoord en waarom, moet je dit boekje toch lezen.

Pieter Feller

Comments are closed.