Chantal Straver gooide het roer om

Chantal Straver (1986) blogt sinds 2008 over haar leven. Dit deed ze onder andere jarenlang voor Viva. Toen ik eindelijk durfde is gebaseerd op haar veelgelezen blog. Ze is tegenwoordig trainer in mentale weerbaarheid bij Doyo en is oprichter van een bloeiende karateschool. Daarnaast is ze zelfstandig communicatieadviseur en schrijver. Twintiger Chantal liet haar huwelijk, huis en baan achter zich, om een gelukkiger leven te veroveren. Stel, je hebt een fijn huwelijk, mooi huis en een goede baan. Alles dik voor elkaar.

Toch wringt er iets. Je voelt je steeds ongelukkiger en kunt niet meer slapen. Wat doe je vervolgens: kies je ervoor om het roer om te gooien? Of niet? Chantal besluit haar hart te volgen, al weet ze niet wat de toekomst haar zal brengen. Openhartig schrijft ze in Toen ik eindelijk durfde over haar dromen, ambities, keuzestress, overwinningen en worstelingen als twintiger. Trouw blijven aan jezelf blijkt in deze inspirerende zoektocht de belangrijkste troef.

Omschrijf jezelf eens in vijf woorden.

Open, kwetsbaar, romanticus, begeleider, dierenvriend.

Uit wat voor gezin kom je. Was er een leescultuur?

Als kind was ik een boekenverslinder, ik las de hele bibliotheek uit. Wel drie keer. Ik greep naar boeken op de bovenste planken die eigenlijk nog niet voor mijn leeftijd bedoeld waren. Ik was toe aan nieuw leesvoer en vond het maar wat interessant, die boeken voor oudere kinderen. Gek genoeg was ik de enige ‘lezer’ in het gezin.

Welke boeken las je als kind?

De boeken van Paul van Loon vond ik ge-wél-dig. Mijn favoriete boek was ‘Nooit de buren bijten’. Stiekem las ik deze na bedtijd met een zaklamp en gniffelde hardop om de grapjes. Eigenlijk las ik alle genres door elkaar. Blauwe plekken van Anke de Vries vond ik een mooi een aangrijpend boek. Maar ook de boeken van Roald Dahl, Pinkeltje en The Malory Towers verslond ik.

Wat heeft je er toe gebracht om te gaan bloggen over je eigen leven?

Als kind schreef ik al stukjes. Soms spannende verhalen, soms hele toneelstukken. In de middelbare schooltijd verdween dat een beetje naar de achtergrond. Toen ik eenmaal werkte na mijn studie, was ik op zoek naar rust en bezinning. Op de één of andere manier werd bloggen een uitlaatklep. Ik kon mijn gedachten, gedachten waarvan ik niet eens wist dat ik ze had, zo gemakkelijk ventileren. Ik kreeg er weer plezier in en vond het vooral leuk om luchtige stukjes te schrijven, over gênante voorvallen bijvoorbeeld of over mijn eetverslaving. Een positieve vibe uitdragen en relativeren was mijn doel.

Wanneer en waarom besloot je dit boek, gebaseerd op je blog, te gaan schrijven?

Na acht jaar bloggen (waaronder twee jaar voor Viva) leek het me tof om een blogbundel uit te brengen. Als afsluiting van mijn tijd als twintiger (ik mocht afgelopen januari 30 verjaardagskaarsjes uitblazen). In de zoektocht naar de rode draad bleek al snel dat ik het boek veel dieper moest maken dan de blogs ooit zijn geweest. Het verhaal en de pijn achter de blogs moest erin, de stukken die ik niet zo snel op internet plaats, omdat ze daarvoor veel te gevoelig maar daardoor juist interessant en herkenbaar zijn.

Was het moeilijk om een uitgever te vinden?

Nee. Via via kwam ik bij Stella de Jager van S2 Uitgevers terecht. Het klikte meteen. Van haar moest ik eerst nog even verder kijken, maar ik wist gelijk dat ik met haar verder wilde.

Zelf denk ik dat dit boek het meest vrouwen zal aanspreken. Wat vind jij?

Dat denk ik ook, omdat ikzelf een vrouw ben. Maar ik denk dat de thema’s in het boek (keuzestress, prestatiedrang, losbreken uit een bepaald leven) herkenbaar zijn voor veel twintigers en dertigers, ook voor mannen.

Door het schrijven van dit boek werd je weer geconfronteerd met vele gebeurtenissen uit je leven. Wat doet dat met je?

Ik schreef moeilijke gebeurtenissen soms met pijn in mijn hart. Over de breuk met mijn ex-man bijvoorbeeld. Ik heb zo enorm veel respect voor hem, hem verlaten was niet gemakkelijk. Wel was het mooi om stil te staan bij de ontwikkeling van mijn twintigste naar mijn dertigste en het geluk dat ik heb gehad met de kansen en mooie mensen in mijn leven.

Heb je naderhand nog spijt gehad van bepaalde beslissingen?

Nee. Daar kan ik kort over zijn. Van negatieve ervaringen heb ik juist weer enorm veel geleerd.

Op jouw blog las ik dat er al weer plannen zijn voor een volgend boek. Zal dit boek ook weer gebaseerd worden op de blogs en zal het dezelfde opzet hebben? En zal het ook weer een specifieke boodschap uitdragen?

Oeh, wat een toffe vraag! Dat is nog zó pril, dat moet ik allemaal nog uitdokteren.

Heb jij zelf nog iets toe te voegen aan dit interview?

Enkel dat ik het ongelofelijk spannend vind dat mijn boek nu door iedereen gelezen kan worden. En dat het boek echt is gebaseerd op mijn blog en in honderd hoofdstukjes (blogs) ingedeeld is. Dat is even anders dan een roman, maar wat ik van proeflezers hoor is dat het razendsnel wegleest en ze het boek niet gemakkelijk konden wegleggen.

Vragen: Wendy Wenning

Lees hier de recensie van Toen ik eindelijk durfde.