Corrie Hafkamp, ter nagedachtenis

Afgelopen donderdag, 20 augustus 2020 is Corrie Hafkamp-Versteegen op negentigjarige leeftijd overleden. Zij laat een hele stapel kinder- en jeugdboeken na en ook twee voor volwassenen. Een ernstig ongeval van een van haar zoons was de aanleiding zich meer en meer te gaan verdiepen in wat zich in het brein van vooral kinderen, afspeelt. Het wekt daarom geen verbazing te constateren dat er nogal wat autobiografische elementen in haar boeken te vinden zijn. Het sterkst kwam dat tot uiting in Op Hugo Donker mag je slaan (1994). Ze beschrijft hierin de verschrikkingen van de oorlog, zoals zij en haar familie die hebben beleefd.

Indringend geschreven en met vooruitziende blik, verscheen in 1990 De terugtocht een toekomstroman, waarin na natuurrampen zelfs een groep mensen, die naar een verlaten eiland zijn gevlucht, het niet overleeft. De aantekeningen van een van hen, Jort, worden later in een trommel gevonden. Haar werk kenmerkt zich door een zekere mate van cultuurpessimisme, dat alleen door het innerlijke gevecht van de mens daartegen tenietgedaan kan worden. Daarnaast spelen ook fantasy-elementen een belangrijke rol. Veel gelezen door kinderen waren haar Pinkeltje-boeken. In navolging en o.a. gebruikmakend van zijn ideeën zette zij de beroemde reeks van Dick Laan voort met maar liefst zes series van vier boeken. Wel wat onterecht is haar werk enigszins in de vergetelheid geraakt. Toch won zij een aantal prijzen, zoals de Zilveren Griffel voor Vechten voor een veldje (1975) en voor Wat dacht je van mij? kreeg zij een Vlag en Wimpel. Het tijdschrift Jonas kende haar in 1983 de alternatieve kinderboekenprijs toe.

Kees de Kievid