“Dat stomme boek” van Tiny Fisscher!

Tiny1Voor zover bekend is Tiny Fisscher nog geen wereldberoemd auteur. Met het verschijnen van dit interview zou daar best eens verandering in kunnen komen. Ze schrijft al vanaf haar kinderjaren, publiceerde vanaf haar negenendertigste, wat betekent dat ze nu officieel al zo’n zestien jaar schrijver is. Daar bestaat geen oorkonde voor, dus is ze van plan nog minstens een jaar of negen door te tikken, zodat haar vijfentwintigjarig jubileum straks niet ongemerkt voorbijgaat. Ze is overigens geen familie van de beroemde speelgoedfabrikant, noch van het befaamde skimerk, want die namen schrijf je anders. Een erfenis uit die hoek zit er dus niet in. Dat vindt ze wel weer jammer.

Uit wat voor gezin kom je?

Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin met vijf kinderen, waarvan vier jongens. Ik ben de een na jongste, alle poppen in het huis waren van mij, en ik heb wat pannenkoekjes gebakken op het pietepeuterige kinderfornuisje waar ik volgens mij tien minuten deed over één minuscuul pannenkoekje. En dan wilde ik er iedereen toch wel graag twee geven. Zou daar de basis liggen voor het feit dat koken nooit mijn hobby is geworden?

Was je een echt leeskind en wat waren je favoriete boeken?

Ik las alles wat los en vast zat en als we in de zomer op vakantie gingen, lag de halve hoedenplank vol met mijn boeken. Als klein kind was Pinkeltje een van mijn favoriete series, later verslond ik boeken als Alleen op de wereld, maar ook van die typische meisjesseries als Pitty op kostschool. Op de middelbare school kwam de heuse literatuur om de hoek kijken, wat voor mij bepaald geen straf was, maar ik kon me net zo verliezen in doktersromannetjes en Agatha Christie. Een veelvraat dus. Alleen met boeken, dan.

Wilde je als kind al schrijver worden of had je heel andere plannen?

Ik schreef schriften vol met verhalen, maar schrijver worden kwam niet in mijn hoofd op. Ik kom niet uit een artistiek milieu, dus als mij werd gevraagd wat ik wilde worden, was het antwoord juf of verpleegster. Juf ben ik ook ooit geworden, naast tig andere beroepen. Schrijfster werd ik pas op mijn negenendertigste.

Welke opleidingen heb je gevolgd?

Pedagogische Academie, opleidingen tot schoonheidsspecialist, aromatherapeut en masseur, opleiding tot aerobic – en pilatesinstructeur, en tal van losse cursussen. Verder ben ik nogal een autodidact.

Wat was je eerste boek en raakte je het gemakkelijk kwijt aan een uitgever?

Mijn eerste boek was En dan was ik de prinses. Net zoals de meeste schrijvers heb ik eerst een lange gang langs allerlei uitgevers gemaakt. Op een gegeven moment kwam ik een uitgeefster tegen – Dorine Louwerens – die mijn ingeleverde werk niet goed genoeg vond, maar wel mijn potentie zag. Zij gaf mij de opdracht tot het schrijven van een prinsessenboek, en ziedaar mijn debuut, dat ook is verkocht aan Amerika, Engeland, Denemarken en Korea. Ik heb enorm veel aan deze uitgeefster te danken.

Je schrijft boeken voor alle leeftijden, maar wat vind je het leukst of welk genre gaat je het gemakkelijkst af.

Ik kan niet kiezen. Het klinkt misschien heel zweverig, maar ik heb niet het gevoel dat ik de boeken of het genre kies, ze kiezen mij. Ik krijg een idee, dat idee nestelt zich in mijn hoofd en als het eruit wil, gaat het zo hard roepen dat ik er niet meer onderuit kom. Mensen zeggen wel eens dat het marketingtechnisch beter voor me zou zijn als ik zou kiezen, en ze hebben vast gelijk, maar ik kan dat niet. Ik ben schrijfster. Punt.

Heel bekend zijn je boeken over Steph, een model, die gebaseerd zijn op de verhalen van je dochter. Komt er nog een zesde deel?

Nee, voor het vijfde deel heb ik een ingenieuze afronding gevonden, daarmee is deze serie klaar. Ik heb wel gedacht over een toetje met losse verhalen, maar dat is er nooit van gekomen. Het werd tijd voor iets anders.

Een briljante titel heeft een van je laatste boeken Dat stomme boek. Hoe kwam je op het idee en waar gaat het boek over?

Ik ben vaak gefrustreerd geweest over het gebrek aan succes (lees: verkoop) van mijn boeken. Tegelijkertijd zag ik vaak boeken op stapels liggen waarvan ik dacht: ‘Zo’n stom boek en dan wel op stapels!’ Daar kwam de gedachte uit voort: ‘Als ik nou eens een heel stom boek schrijf, dan wordt dat misschien wel een succes, en dan noem ik het Dat stomme boek!’ Haha, de titel is dus uit frustratie geboren. Ik zag het ook meteen voor me dat mensen in de winkel gingen vragen om dat stomme boek van Tiny Fisscher, ik kon me daar bij het idee al om verkneukelen. Ik heb jaren met die titel rondgelopen voordat het verhaal zich eindelijk aandiende.
Het gaat over de vijftienjarige ADHD-er Ivan die samen met zijn moeder en zusje naar zijn verdwenen vader op zoek gaat. Het is een roadmovie-achtig verhaal dat zijn ontknoping vindt in Berlijn. Het verhaal ontspon zich vanzelf, maar ik ben wel samen met mijn man een paar dagen naar Berlijn geweest om inspiratie en ideeën op te doen. Zonder dat tripje had ik een paar essentiële ingrediënten en plotwendingen nooit kunnen bedenken. Het boek heeft tot nu toe alleen nog maar goeie recensies gekregen. Ik zou nog honderd boeken in deze stijl willen schrijven, maar dan moet zich eerst een goed idee aandienen.

Het Man/Vrouw boek is uitgekomen bij Kosmos, waarom daar?

De uitgeefster kende ik nog uit de tijd dat ik nog bij een andere uitgeverij zat, via Facebook kwam ik haar weer op het spoor. Op een dag legde ik haar mijn idee over dit boek voor en binnen een week was er een contract. Zo kan het dus ook gaan.

Je boeken zijn lange tijd bij Dutch Media uitgebracht. Waarom ben je daar weggegaan?

Tja, dat is een lang verhaal en dat doe ik liever niet uit de doeken. Laten we het erop houden dat het tijd werd om mijn bakens te verzetten. Het heeft me veel moeite gekost om me van ze los te maken; je bouwt toch een band op, en ik heb veel aan ze te danken. Het was dus geen makkelijke stap, maar het kon niet anders.

Wat moet een uitgever doen en laten om een goede uitgever te zijn?

Voor mij is een goeie uitgever iemand die mijn diversiteit een warm hart toedraagt, zich zo af en toe eens uit zichzelf meldt om te vragen hoe het ervoor staat, zo af en toe meeleest en commentaar geeft, zich houdt aan beloftes, zich sterk maakt voor mij en mijn boeken en mij ziet als een mens dat nu en dan een schouderklopje of een bemoedigend woord nodig heeft. Tegelijkertijd moet het iemand zijn die recht door zee durft te zijn en durft te zeggen waar het op staat, zonder het menselijke contact met een auteur uit het oog te verliezen. Een goede uitgever besteedt niet alleen aandacht aan bestsellerauteurs maar heeft ook oog voor de andere auteurs in het fonds. Als daar geen tijd voor is, denk ik dat een uitgever er goed aan doet minder boeken uit te geven en/of met minder auteurs in zee te gaan. Verder ziet een goede uitgever kansen en mogelijkheden en roept niet voortdurend hoe beroerd het boekenvak er wel niet voorstaat, want dan kun je beter meteen de handdoek in de ring gooien.

Om op dat laatste punt nog even door te gaan: er is de laatste jaren nogal wat veranderd in het boekenvak en zijn veel uitgevers afhankelijk geworden van de beslissingen van opperhoofden die alleen nog naar cijfers kijken. Deze uitgeverijen raad ik sterk aan om de niet bijster goed verkopende auteurs eruit te mikken, alleen nog boeken uit te geven van BN’ers en van mensen die ze van tevoren screenen op podiumvaardigheden en mediagenieke kwaliteiten, en zich daarnaast vooral te richten op buitenlandse kaskrakers die geen risico met zich meebrengen. Dat scheelt een hoop tijd in auteursbegeleiding, je hebt geen gezeur meer aan je hoofd van kleinere auteurs die jouw aandacht nodig hebben, je inbox blijft lekker opgeruimd, je hebt alle tijd om signeersessies en etentjes te organiseren, en om filmopnames, premières en televisieopnames bij te wonen!

Ondanks het feit dat je flink aan de weg timmert met je boeken, kun je er niet van leven en heb je een tweede baan als masseur. Leuk om te doen?

Hoewel ik in de tijd van de Steph boeken best wat omzet draaide, heb ik naast mijn schrijverschap altijd andere banen moeten doen om geld te verdienen. Momenteel is dat massage. Ik masseer op afroep in vijfsterrenhotels. Als je me twee jaar geleden had gezegd dat ik dat zou gaan doen, zou ik je hard hebben uitgelachen. Ik had in het verleden zo veel gemasseerd, dat ging ik echt niet meer doen. Maar ja, dan heb je inkomen nodig en komt er via via iets op je pad. Algauw vond ik het nog enorm leuk ook. Je komt nog eens van je stoel af en je komt mensen tegen die je anders nooit zou tegenkomen. En na een uur of anderhalf uur mag je weer weg, ook lekker voor iemand als ik die haar vrijheid zeer op prijs stelt.

Je hebt plannen om een historische roman te schrijven, waar gaat die over?

Ach, mijn historische roman. Op het moment dat je erover begint, begint het meteen weer te kriebelen. Er is al een heel stuk af, maar ik broed op hoe het nu verder moet. Het boek gaat over een hoedenmaakster en het is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Het speelt zich af tussen 1911 tot 1945. Het is zo’n rijk verhaal dat ik moet kiezen tussen thema’s. Dat is ook meteen de moeilijkheid van dit boek. Onlangs heb ik een uitgever gesproken die er mogelijk in is geïnteresseerd. En dan de verfilming natuurlijk. Ja, ik blijf dromen, dat is het fijne van dit vak.

Welke boeken wil je onze lezers aanraden?

Laat ik drie boeken voor drie leeftijdsgroepen noemen:
Is dat alles? van Jan Paul Schutten en Kees de Boer is een hilarisch prentenboek voor jong en oud over een jongetje met drie opa’s. Ik heb het boek al tig keer gelezen en iedere keer lig ik in een deuk. Ook ben ik enthousiast over het kinderboek Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen van Jowi Schmitz. Verder vind ik De boekendief van Markus Suzak een aanrader en verexcuseer ik me op voorhand voor alle boeken en schrijvers waar ik dol op ben en die ik nu niet noem.

Hier heb je de ruimte om nog iets te zeggen wat je kwijt wilt.

KOOP MIJN BOEKEN! Grapje. O, nee, geen grapje!

Hier vind je de website van Tiny Fisscher. Ze twittert en zit op FB.

Vragen: Pieter Feller

Andere recensies

Ferdinand Verbiest en de ontdekking van China – Veerle De Vos – Pelckmans – 341 blz. Ferdinand Verbiest (1623 – 1688) behoort zonder twijfel tot een van de meest onderschatte Vlamingen of Belgen. Gedreven door een niet te temmen bekeringsdrang en werkijver slaagde deze...
Lees verder Categorie: Biografie & Autobiografie, Geschiedenis, Non-fictie
| Reageer!
Net als ik – Muzoon Almellehan – Vertaling: Merel Leene – Kluitman – 240 blz. Dit is echt weer zo’n young adult boek waarvan ik hoop dat heel veel jeugd vanaf een jaar of 13 het gaat lezen maar zeker ook hun ouders. Ik...
Lees verder Categorie: Young Adult
| Reageer!
De pianostemmer – Daniel Mason – Vertaling: Lilian Schreuder – Hollands Diep – 397 blz. Het is eind negentiende eeuw. In Birma werkt een arts voor het Britse leger, Anthony Carroll, die er bijzondere methoden op na houdt om de vrede te bewaren. Zo...
Lees verder Categorie: Roman
| Reageer!