Een allesomvattende liefde

Julian – Fleur Pierets – Das Mag – 344 blz.

Fleur Pierets, kunstenaar en journalist, schreef Julian als eerbetoon aan haar vrouw Julian Boom die op 22 januari 2018 overleed aan kanker. Het boek is een onderdeel van haar rouwproces, een proces waar ze nu na anderhalf jaar nog middenin zit.
Het boek bestaat uit verschillende tijdlagen die door elkaar heen lopen. Een chronologische weergave van hun leven samen, afgewisseld met de strijd van Pierets om overeind te blijven zonder Julian.

Julian Boom en Fleur Pierets ontmoetten elkaar voor het eerst in december 2010 in Amsterdam. Ze vallen als een blok voor elkaar, zoals Pierets zegt: “Het licht ging aan.”
Zeven jaar hebben ze een intense relatie en zijn ze dag en nacht bij elkaar.

“We zijn nooit meer gestopt met praten soms maakten we elkaar wakker om iets te zeggen.”
Vanaf die tijd werken ze samen aan allerlei projecten, o.a. de oprichting van het tijdschrift Et Alors?, een online magazine waarin diversiteit en mensenrechten de rode draad zijn. Hoe is het om als LGTBQ af te wijken van de hetero samenleving, wat is normaal en wie bepaalt dat?

In 2017 starten ze een project om het homohuwelijk meer onder de aandacht te brengen. In 71 landen is het homohuwelijk nog steeds illegaal en in 174 landen is het niet mogelijk om te trouwen met personen van hetzelfde geslacht. Omdat ze vinden dat het een mensenrecht moet zijn om te kunnen trouwen met degene van wie je van houdt, besluiten ze om in de 22 landen waar het homohuwelijk wel is toegestaan symbolisch te trouwen. In 2011 waren ze al officieel in Frankrijk getrouwd.

Ze verkochten al hun bezittingen en met ieder slechts één koffer vertrokken ze naar New York waar het eerste huwelijk werd voltrokken. Hierna volgden Amsterdam, Antwerpen en Parijs. In Parijs openbaarden zich de eerste symptomen van Julians ziekte. Aanvankelijk denken ze aan oververmoeidheid en besluiten ze een pauze in te lassen en bij de moeder van Pierets rust te nemen. De rust helpt echter niet en na onderzoeken volgt de keiharde diagnose: rond de vijftig tumoren in haar hoofd en rondom haar hart met uitzaaiingen. Zes weken later overlijdt Julian.

De periode tussen diagnose en overlijden wordt door Pierets minutieus en hartverscheurend beschreven zonder sentimenteel te worden. Het enorme verdriet en de pijn van Pierets spat van de pagina’s af en raakt je als lezer in het hart. Ze geeft zichzelf twee jaar om te kijken of haar leven leefbaar is zonder Julian, dan mag ze ervan zichzelf uitstappen.

Het schrijven van Julian hield Pierets de afgelopen anderhalf jaar op de been, al was het ook heel moeilijk.

“Ik had over het hoofd gezien hoe zwaar het is om te schrijven over het leven dat ik had willen leiden.”
Maar het moest, van en voor Julian die zei: “Alles wat we hebben gedaan, zal vergeten worden, het was te kort, te weinig.”
Het boek Julian is een intiem en indrukwekkend boek dat nog lang in je hoofd blijft zitten. Ik hoop dat Fleur Pierets ooit de rust en zin in haar leven terugvindt.

Nelleke Feller