Een droom om in het Engels vertaald te worden

Joris van LeeuwenJ. Sharpe – pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986) – heeft verschillende mysterieuze thrillers en fantasy boeken geschreven, alsmede meerdere korte, spannende verhalen. Zijn werk wordt regelmatig vergeleken met de werken van auteurs zoals o.a Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub. Hij begon met schrijven toen hij acht jaar was. Twee jaar woonde hij op het Portugese eiland Madeira en was een fanatiek lezer. Al snel was hij echter door zijn Nederlandse leesvoer heen en besloot hij zelf te gaan schrijven. Naast schrijven is Joris jarenlang banketbakker geweest en heeft hij in binnen en buitenland voor verschillende bakkerijen gewerkt. Momenteel is hij, naast schrijver, tevens rijinstructeur, gitaarleraar en muzikant. Hij staat erom bekend verschillende genres met elkaar te mixen. Zijn thrillers bevatten vaak zowel horror, sci-fi of fantasy elementen. Zijn boek Gebroken geheugen was genomineerd voor de Harland Awards Romanprijs 2016, voor het beste boek van het afgelopen jaar, waar het naast de nominatie tevens een eervolle vermelding kreeg voor buitengewone originaliteit.

Uit wat voor gezin kom je?

Vader, moeder en twee zusjes. Ouders gescheiden, waarna ik rond mijn 11de een lieve stiefvader erbij kreeg. Mijn vader zag ik vanaf mijn tiende hooguit twee keer per jaar. Van mijn achtste tot mijn tiende woonde ik, samen met de rest van het gezin, op Madeira. Mijn vader is daar gebleven toen mijn moeder ons mee terug naar Nederland nam.

Wilde je als kind al schrijver worden of had je heel andere plannen?

Ik ben wel altijd gefascineerd geweest door verhalen en las veel. Maar ik heb nooit het idee gehad schrijver te willen worden.

Welke boeken maakten in je jeugd indruk op je?

Boeken van Roald Dahl, maar ook van Het Griezelgenootschap. Schrijvers zoals Paul van Loon, Tais Teng, etc. Maar al heel snel leerde ik het werk van Stephen King kennen. Dat was het helemaal voor mij.

Las je als kind veel?

Heel veel!

Je koos voor een Engels pseudoniem. Hield je al rekening met eventuele vertalingen en komen die er ook al aan?

Het is een droom van mij, ja en het idee ligt er om of Eden of Gebroken geheugen te vertalen en kijken wat daar uit kan komen, maar dat was niet de reden waarom ik voor een pseudoniem koos. Er gaat een soort van fabeltje rond dat Nederlanders niet kunnen schrijven. Men pakt nu eenmaal eerder een boek op waar een buitenlandse naam op staat, raar genoeg, zeker in het genre waar ik schrijf.

Een bijzondere cover van Eden en een boektrailer die van het scherm knalt. Heb jezelf het ontwerp hiervoor gemaakt en ben je tevreden met het resultaat?

Achter de schermen wel. Ik ken de illustrator van de uitgeverij heel goed, dus dat helpt en de ideeën voor de trailer komen ook van mij. Ik kan beiden alleen niet zo goed in elkaar zetten.;)

Steeds vaker wordt er met boektrailers gewerkt. Heeft het voor jou ook een meerwaarde? Denk je dat je er lezers mee trekt?

Zeker, mits de trailer goed is. Helaas zijn er ook voldoende “slechte” en “onprofessionele” trailers. Die doen meer afbreuk dan dat het helpt. Ook dat weet ik inmiddels uit ervaring.

In het voorwoord waarschuw je de christelijke lezer voor de inhoud van Eden. Heb je al reacties gehad van lezers met een christelijke achtergrond die het toch ondanks je waarschuwingen hebben gelezen of denk je dat je ze bij voorbaat hebt afgeschrikt?

Een van mijn redacteuren is gelovig en zij maakte een opmerking dat ze het een beetje lastig vond om door te lezen, omdat ze vond dat het heel realistisch was beschreven. Ik vind dat je moet lezen voor je plezier en waarschuw mensen dan liever vooraf. Maar verder heb ik er geen reacties over gehad. Geloof ligt in dit verhaal ook slechts op de achtergrond hoor, in het verhaal zelf speelt het niet hele grote rol, maar goed, beter dat mensen weten waaraan ze beginnen, dacht ik.

Ben je überhaupt gevoelig voor recensies of heb je voor je gevoel gewoon je verhaal verteld?

Ik probeer altijd het verhaal te schrijven dat ik zelf zou willen lezen, meer kan een schrijver niet doen, denk ik. Iedereen heeft een andere mening. Je kunt nooit iedereen tevreden houden. Tot nu toe krijg ik geweldige recensies voor Eden, maar er zullen ook vast mensen zijn die het niets vinden. So be it. Dat gezegd hebbende blijft het altijd spannend wat mensen van je werk vinden.

Ik heb begrepen dat je in je vorige thrillers ook een vorm van fantasy verwerkt hebt. Kan je je voorstellen dat je ooit een “gewone” thriller zult schrijven?

Ha, wat is een “gewone” thriller dan? Als je een vorm van detective bedoel dan is het antwoord, nee. Ik hou persoonlijk niet van het soort boeken waar de hoofdpersoon opzoek gaat naar de dader. Die vind ik altijd veel te voorspelbaar. Ik hou juist van boeken met veel plotwendingen. Ik definieer mijn boeken altijd als suspense en mijzelf als een cross-genre schrijver. Mijn boeken zijn thrillers, maar hebben altijd wel elementen van fantasy, horror of zelfs sci-fi.

Voor een ‘gewone’ thriller zullen veel auteurs research doen. Het verhaal moet immers realistisch overkomen. Daar sommige stukken in je verhaal heel realistisch overkomen vroeg ik me af of jij ook een bepaalde research hebt gedaan of werk je gewoon vanuit een ruwe opzet puur op je eigen fantasie.

Beiden, al ben ik niet veel tijd kwijt met research hoor. Met het internet kom je immers al ver. Maar soms moet je wel even iets opzoeken. Als je iets bestaands gebruikt, moet het wel kloppen, natuurlijk.

De hoofdfiguur Anna groeit enorm in het verhaal, dit moet ook wel om te kunnen overleven. Van een onzeker slachtoffer tot een vastberaden vluchteling. Is het moeilijk om vanuit een vrouwelijke hoofdfiguur schrijven?

Nee, totaal niet, vreemd genoeg. De meeste hoofdpersonages bij mij zijn vrouwen, kwam ik laatst achter. Ik weet ook niet waarom. Zo dienen de personages zich gewoon aan.

Het boek is geschreven in een wisselend Ik-perspectief. Als lezer vind ik dat je dan meer in de karakters kunt kruipen en het is prettig als je meerdere visies op een situatie krijgt. Heb je dat als schrijver ook ?

Dat was inderdaad precies de reden waarom ik het deed. Je kunt het verhaal dan net vanuit een ander perspectief zien.

Het is moeilijk om je meer inhoudelijke vragen te stellen zonder spoilers weg te geven. Persoonlijk was de manier waarop god zijn mening kwam geven een beetje voorspelbaar, maar wel heel goed gevonden. Had je deze verhaallijn al meteen voor ogen of ontstaat je verhaal terwijl je schrijft?

Meestal ben ik niet zo’n plotter en weet ik zelf niet hoe het verhaal eindigt. Bij Eden wist ik het wel en ik wist dat ik veel Bijbelse hints erin wilde stoppen.

Vragen: Conny Schelvis en Pieter Feller

Andere recensies

Vrouwen rondom Johan de Witt – Samenstelling: Ineke Huysman en Roosje Peeters – Uitgevrij Catullus – 344 blz. Robert Fruin, Gerhard Willem Kernkamp (alleen deel 1) en Nicolas Japikse publiceerden van 1906 tot 1919 een zesdelige bronneneditie: Brieven aan en Brieven van Johan de...
Lees verder Categorie: Boek van de week, Geschiedenis, Non-fictie
| Reageer!
Kom binnen! Theater lezen over thuis – Ineke Kraijo en Marlies Verhelst – Illustraties: Marja Meijer – Gottmer – 120 blz. Wat een verrassende serie die door uitgeverij Gottmer uitgegeven wordt. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit één ingekeken, omdat ik geen recensies...
Lees verder Categorie: Kinderboeken
| Reageer!
Op de vriendschap – Milla Shan – Vertaling: Siska Goeminne – Illustraties: Frank Daenen – De Eenhoorn – 32 blz. Een vriendje hebben is voor de meeste kinderen belangrijk. In dit prachtige prentenboek wordt op een speelse manier verteld en getekend over het ontstaan...
Lees verder Categorie: Prentenboek
| Reageer!