Een sterk debuut
Hamer – Kees van Wouw – Elikser – 387 blz.
Op de dag dat het bedrijf van Patrick Hamer failliet verklaard wordt, zet zijn vrouw zijn spullen op de stoep en laat nieuwe sloten aanbrengen. Daar staat Patrick dan, van alle zekerheden beroofd. Zijn bedrijf weg en nu ook zijn vrouw en zijn huis kwijt. De curator, dhr. Meester, neemt het stokje van hem over om de zaken rondom het faillissement zo goed mogelijk af te wikkelen. Maar dan wordt deze man dood, vermoord, gevonden. De verdenking valt als snel op Patrick. De tegenstelling kan niet groter worden. Was Patrick een paar weken geleden nog een succesvolle zakenman met een mooi eigen bedrijf, nu wordt hij al topcrimineel afgevoerd en verhoord. Wat is er echt met Meester gebeurd? En is hij eigenlijk wel het enige slachtoffer? Wie probeert de schuld van deze moorden in Patricks schoenen te schuiven? En wat heeft dat onbekende roodharige meisje er mee te maken?
“Zijn hoofd is niet leeg. De herinnering aan de ontmoeting met de roodharige onbekende is onderdeel van een warrige brij. Het is verwarrend dat ze iets onbenoembaar vertrouwds heeft. Ze maakt deel uit van de losse gedachte, woorden en beelden die door zijn hoofd tuimelen, een videostorm die door hem heen raast.”
Kees van Wouw bewijst hier in zijn debuut dat hij kan schrijven. Zijn stijl is niet heel gemakkelijk te noemen, hij maakt gebruik van uitgebreide beschrijvingen met mooie woorden. Vooral in het begin van het boek moet je echt je aandacht er bij houden om goed te begrijpen wat er staat. Als het verhaal zich echter begint te ontrollen, leest het steeds vlotter. Alleen de ‘zakelijke kant’ van het verhaal, de beschrijvingen van de ontwikkeling van biologische zonnepanelen etc., bleven een beetje te technisch voor mij.
“ Is Meester het darwinistische resultaat dat uitblinkt in verheven afstandelijkheid vanuit eeuwenlange ontwikkeling van bewindvoerderschap en opleidingen in de advocatuur?”
Hamer staat te boek als ‘misdaadroman’. Toch leest het bijna al een thriller. Ondanks het feit dat de lezer al snel weet wie ‘de slechterik’ is, blijft het verhaal spannend tot op het einde. En als de plot dan ook nog een kleine verrassing brengt, is dat knap werk van de schrijver!
De titel is snel te verklaren, het is immers de achternaam van de hoofdpersoon. Toch zit er nog een andere betekenis aan de titel, die ik de lezer graag zelf laat ontdekken. De cover ziet er mooi uit. Je ziet een verlaten, donkere loods, waar een roodharig meisje met haar rug naar de kijker toe staat. De sfeer is mysterieus, het roept vragen op. Toch kan ik de setting van het beeld niet helemaal linken aan het verhaal, behalve dan de aanwezigheid van het roodharige meisje.
De personen worden goed uitgewerkt. Vooral Patrick maakt een ontwikkeling door. De laatste jaren was hij de slaaf van zijn werk, altijd bezig met zijn zaak, terwijl zijn relatie langzaam maar zeker kapot ging. Door alle gebeurtenissen komt hij echter tot het besef wat nu eigenlijk echt belangrijk is in het leven. Maar ook ‘de slechterik’ krijgt een verleden door de telkens terugkerende, maar goed gedoseerde terugblikken. De keuze voor een alwetend perspectief draagt hieraan bij. De lezer kent de gedragingen en de gedachten van beide personen. En omdat we hier aan de ene kant te maken hebben met een gek, geeft dit weer een goede dosis spanning in het verhaal!
Monique Dijkgraaf
