Een stoere politievrouw die snel een paar moorden oplost
Ademnood en Comeback, tweeluik – Belinda Aebi – Lannoo – 293 en 285 blz.
Belinda Aebi is geboren in Wemmel (België). Ze werkte eerst als kinesitherapeute, maar leidde daarna een kwart eeuw de juwelen afdeling van het familiebedrijf. In 2006 begon ze te schrijven en publiceerde ze Swiss made, de biografie van haar vader. Daarna legde ze zich toe op thrillers.
Ademnood en Comeback vormen samen een tweeluik met in de hoofdrol de stoere profiler Kaya De Regge. Zij heeft jaren in Amerika gewerkt bij de FBI, maar is vanwege persoonlijke omstandigheden weer teruggekeerd naar België. Daar wordt ze op een zaak gezet waarin twee mensen zijn overleden onder verdachte omstandigheden.
Beiden hebben ze in hun jeugd in een sanatorium gezeten en op beide plaatsen delict is een onbekende getuige aanwezig geweest. Aan Kaya de taak om dit alles te onderzoeken. Ze krijgt hulp van haar baas Brent en collega’s Riveros en Millecam.
Aebi werkt in beide boeken met flashbacks. Het heden – het onderzoek van Kaya – wordt afgewisseld met het verleden van een mysterieuze ik-persoon. In Ademnood blijkt al snel dat dit om een derde persoon gaat die ook in het sanatorium heeft gezeten. Zo kom je langzaamaan te weten hoe het verhaal in elkaar zit en hoe Kaya alles in het werk stelt om de waarheid te achterhalen.
In Ademnood ligt de nadruk op deze zaak. In Comeback gaat Aebi hiermee verder, aangezien de zaak in deel één niet wordt opgelost. Maar in het tweede deel komen er ook nog nieuwe zaken bij, zoals een drugszaak en de mysterieuze dood van een meisje, waarvan de vader in het betreffende sanatorium heeft gewerkt. Dit komt het boek niet ten goede. Het wordt een chaotisch mengelmoesje van verhaallijnen. De moordenaar uit deel één wordt op een hele knullige, onwaarschijnlijke manier ontdekt en ik kreeg echt het gevoel dat dit deel van het verhaal nog even snel afgehandeld moest worden.
Ook verwarrend in het tweede deel is dat er weer een mysterieuze ik-persoon opduikt, die we in flashbacks leren kennen. Is dit dezelfde “ik” als in deel één of gaat het hier om iemand anders?
Vond ik dat de personages in deel één nog wel aardig waren uitgewerkt, in deel twee komen ze echt niet meer goed uit de verf. De collega’s van Kaya maken ineens kortstondige privé-perikelen mee, die er voor het verhaal niet toe doen en die de personages ook niet sterker maken. Er zit dan weinig humor in beide boeken, de personages zijn allen een beetje saai en grijs op deze manier.
De schrijfstijl van Aebi is prettig. Je zit snel in het verhaal en er zit veel vaart in. De moorden zijn spannend en niet direct voorspelbaar, ook al ontkom je niet aan enkele clichés.
“Voor de Antwerpse politie was dit het zoveelste geval van drugstrafiek, maar de manier waarop de twee kopstukken vermoord werden, was allesbehalve alledaags. Meestal werden die koud afgemaakt door een kogel of door een mes dat hun keel doorsneed, niet door de krachtige en vlijmscherpe tanden van een getrainde en schuimbekkende staffordshireterriër.”
Voor de Nederlandse lezer is het Belgische absoluut geen obstakel. Af en toe zitten er uitdrukkingen tussen die ik niet ken, maar waarvan duidelijk is wat wordt bedoeld. Eigenlijk is het een Nederlandstalig boek met een Vlaams tintje.
Ademnood vond ik leuk om te lezen en het verhaal intrigeerde me. In Comeback kwamen er echter teveel randzaken bij kijken die erg afleidend waren. Ik denk dat het beter was geweest als Belinda Aebi het bij één deel met één verhaallijn had gehouden en hierin alles beter had uitgewerkt.
