Eens gegeven, blijft gegeven?
Eens gegeven – Charlotte de Monchy – Boekerij – 334 blz.
Charlotte de Monchy (1979) schreef eerder twee goed ontvangen romans, Zes maanden zonder en Enkeltje Ierland. Haar derde roman Eens gegeven is weer helemaal in diezelfde stijl, niet alleen qua cover maar ook qua inhoud; de vrolijkheid straalt er vanaf en het staat garant voor een paar ontspannen uurtjes leesplezier.
Op de cover staan wat bloemen en als je het boek openslaat zie je aan de binnenzijde van de cover ook getekende bloemen in warme kleuren. Boven elk genummerd hoofdstuk vind je ook wat bloemetjes. Het is leuk hoe dit in het hele boek terugkomt. Het boek telt zo’n 59 korte hoofdstukken en neemt je mee naar het leventje van Feline.
Feline werkt bij een veilinghuis. Het zou haar droombaan moeten zijn als taxateur. Helaas is haar werkgever van de oude stempel en hij gebruikt haar als secretaresse en boodschappenjongen. De belangrijke en interessante opdrachten gaan naar het zoontje van de baas. Feline baalt daar behoorlijk van. Als ze op een dag op pad wordt gestuurd om ergens in een oud alleenstaand huis een boek op te halen voor haar baas ontmoet ze Teun. Een mooie, aantrekkelijke man die het huis voor zijn tante leeg moet halen. Zelf werkt hij als bankier in Engeland. Feline heeft een wilde nacht met Teun en als afscheidscadeautje krijgt ze een heel kitscherig schilderij mee. Het zoontje van de baas ziet echter dat er een ander schilderij onder zit verscholen en regelt een koper voor haar. Feline kan het geld goed gebruiken. Ze woont anti-kraak met een aantal vrienden in een oud hotel wat nodig opgeknapt moet worden. Maar ze heeft ook haar twijfels of ze de gever van het schilderij niet moet informeren Ze besluit echter tot verkoop, omdat ze denkt Teun nooit meer te zien, ze koopt het hotel en laat het opknappen. Als dan ook nog een Engelse zakenbank een project heeft voor het veilinghuis en ze alleen met Feline willen werken, is ze heel even helemaal in de wolken, tot ze haar contactpersoon van de bank ontmoet.
Wat een heerlijk boek en wat een prettige vertelstijl heeft deze schrijfster. Het voordeel van de korte hoofdstukken is dat er alle tijd is om ook de andere huisgenoten van Feline te leren kennen, die allemaal hun eigen verhaal hebben. Door deze extra verhaallijnen blijft het tempo lekker hoog. De leukste verhaallijn vind ik die van de huisgenoot die zich verstopt voor de buitenwereld omdat ze zogenaamd een reis maakt waarover ze moet bloggen, terwijl ze nooit op reis is gegaan. Ook blijken sommige huisgenoten lekker langs elkaar heen te draaien maar als het er op aan komt gaat vriendschap boven alles en gaan ze voor elkaar door het vuur.
Verder kan de lezer zich denk goed inleven, omdat het over gewone mensen gaat, waardoor het dicht bij huis blijft. En wat voor een huis. Het lijkt mij heerlijk om in zo’n oud hotel te mogen wonen. Het spreekt in ieder geval tot de verbeelding. Kortom het verhaal heeft genoeg ingrediënten voor een romantisch verhaal vol grappige situaties die je levendig voor je ziet. Deze roman was mijn kennismaking met deze schrijfster en is mij prima bevallen.
