Grappige tekeningen houden verhaal overeind

Sterrenwachter – Mark Haayema – Illustraties: Harmen van Straaten – De Vier Windstreken – 30 blz.

“Als het bijna avond is
en de zon is uitgeschenen,
als het buiten pikkedonker wordt
en de lichtjes zijn verdwenen
dan staan ergens heel ver weg
voorbij de dwergplaneten
eigenaardige wezentjes op
die sterrenwachters heten.”

Dit is het introductierijm van Sterrenwachter, bedoeld voor kinderen vanaf drie jaar. Ik denk dat een voorlezende ouder heel wat uit te leggen heeft bij dit prentenboek. Sterrenwachters, dwergplaneten? Wat doen die sterrenwachters? Elke nacht komen ze uit hun holletjes op hun planeet. Ze nemen een grijze steen mee in een karretje naar een speciale plek, waar hun steen een ster zal worden.

Harmen van Straaten heeft fijn zijn fantasie losgelaten op dit verhaaltje van Haayema. De Sterrenwachters doen wat denken aan ijsberen met staarten. Het zijn vrolijke wezens die licht in de duisternis brengen.

Als de kleine Muk vier jaar is geworden, krijgt hij ook een steen. Maar hoe wordt die steen nu een ster? Het lijkt zo eenvoudig en ik dacht meteen, zijn vader die hem de steen heeft gegeven, zal hem wel helpen, maar Muk moet het eerst maar zelf uitzoeken.
Hij kijkt naar de steen, maar er gebeurt niets. Muk weet niet wat hij moet doen en ook de adviezen van Vlerk de vleermuis en de wijze uil Filos helpen hem niet verder.
Pas tegen het eind van het verhaal duikt de vader van Muk weer op, die zegt dat hij vertrouwen in zichzelf moet hebben en dat het dan zeker zal gaan lukken. En zie daar, de steen wordt een ster.

Tja, vertrouwen in jezelf dat is altijd goed, maar leg dat even aan een drieplusser uit.
Ik vind het geen sterk verhaal, teveel naar de moraal toe geschreven. Het introductierijm(zie boven) en het afsluitende rijm overstijgen het niveau van een sinterklaasgedicht niet. Dankzij de grappige, losse tekenstijl van Harmen van Straaten is het toch een aardig boek, waarin voor een peuter/kleuter heel wat te zien is. Met een beter verhaal was het nog leuker geworden.

Pieter Feller

Comments are closed.