Herinnering aan Dolf de Vries

De carrière van Dolf de Vries begon in het theater. Hij had gestudeerd aan de Toneelacademie van Maastricht en stond vanaf 1960 op de planken bij de Haagsche Comedie. Andere toneelgroepen volgden, zoals Podium, het Amsterdams Toneel en het Nederlands Volkstoneel. Mooie rollen die hij speelde voor mijn ogen waren onder andere in Er is een moord gepleegd (HC-1965) en in Funny Girl (Joop van den Ende-1991). Naast zijn optredens hield hij zich bezig met de regie – Boefje (Nederlands Volkstoneel-1986) – en met vertalen van theaterstukken zoals Benjamin in het leger van Neil Simon, uitgebracht door John van de Rest Producties.

Dat hij een zeer veelzijdig mens was bleek ook uit zijn uitstapjes naar het cabaret. Zo werkte hij mee met het televisiecabaret Eigen land is kout waard, in 1965 uitgezonden door de AVRO.

Ook wist hij de weg naar film en tv te vinden. Zijn eerste filmoptreden was de rol van Paul in Turks Fruit (1973), zijn laatste betrof een korte film Het begin en het einde (hoe toepasselijk) die op het Netherlands Film Festival van 2019 werd vertoond. Prachtig was zijn rol van Jacques ten Brinck in de film Soldaat van Oranje (1977). Als Notaris Toesaete verscheen hij de eerste maal op tv in Waaldrecht (1974). Een bijrol in de serie Hendrik Groen (2017) vormde het sluitstuk. Veel mensen zullen hem echter het best hebben leren kennen door de serie Onderweg naar Morgen, waarin hij van 1994 tot 1999 een rol speelde.

Naast het acteren werd Dolf de Vries ook auteur. Hij reisde, samen met zijn vrouw, over de hele wereld en begon daarover te schrijven. Het was niet het normale ‘vakantie vieren’, want zijn belangstelling voor land, cultuur en de mensen was groot, hetgeen duidelijk uit zijn reisboeken blijkt. De boeken kwamen eerst uit bij Van Reemst – Indonesie in een rugzak (1991) – en later bij Elmar – Cuba, vrolijk getralied land (2020).

Het schrijven van korte verhalen, boeken voor de jeugd (o.a. Screentest – 2009), gedichten en columns ging hem goed af. Van zijn romans moet zeker De witte leugen genoemd worden. Ger Beukenkamp heeft er een bewerking van gemaakt die als gelijknamig televisiespel werd uitgezonden met in de hoofdrollen Kees Brusse en Ton Kuyl. Ook zijn verhaal Eerste liefde werd voor tv bewerkt en kwam op het scherm als Italië 09-39. In 2017 verscheen Een muur van blauw, over een isolement op Aruba. Zijn laatste verscheen in 2019 en droeg de titel Vrucht van de leugen.

Het overlijden van Dolf de Vries werd bekendgemaakt door zijn uitgever, Ton van Poelgeest (Elmar), die hem ooit “de beste verhalenverteller van Nederland” noemde. Dolf de Vries was een zeer aimabele man. Hij stierf zaterdag 5 december jongstleden in zijn geboorteplaats. Velen zullen hem erg missen, maar behouden ook prachtige herinneringen aan een veelzijdig man.

Kees de Kievid