Het leven is geen sprookje
Znežanka – Bronja Prazdny – Droomvallei uitgeverij – 290 blz.
Znežanka is een jonge vrouw die manisch verliefd wordt op een man, maar in plaats van een lang en gelukkig leven in liefde en harmonie eindigt hun korte samenzijn in een diepe beangstigende afdaling in het rijk der schimmen. Voor haar althans – hij verdwijnt uit beeld en hervat zijn leven. Znežanka weet een manier te vinden om om te gaan met de verliezen en de snijdende pijn die volgen op het vertrek van haar voormalige droomprins, maar of deze oplossing haar zal helpen er weer bovenop te komen? Bronja Prazdny neemt ons vanaf de eerste pagina bij de hand en laat ons niet alleen meekijken in het leven van Znežanka, maar ook in haar hoofd.
Deze jonge vrouw heeft tien jaar geleden iets traumatische meegemaakt. Dermate traumatisch dat zij zichzelf verloor in de gewone wereld en haar eigen sprookjeswereld creëerde. De naam Znežanka betekent Sneeuwwitje en daar heeft ze wel iets van weg met haar ebbenhouten haar, haar sprookjesachtige kleding en diadeem. Hoewel ze niemand kwaad doet en haar eigen fantasievolle wereld haar troost en gelukkig maakt, vinden mensen uit de ‘normale’ wereld haar eng en wordt er steeds vaker gedacht dat ze ‘gek’ is.
“Maar zeg nou zelf: hoeveel gekken vinden van zichzelf dat ze gek zijn?”
Jarenlange behandelingen, terugvallen en weer opkrabbelen ten spijt hebben er niet voor gezorgd dat ze de trauma’s te boven is gekomen. Haar behandelend arts adviseert haar om de confrontatie met haar ex-geliefde aan te gaan om eindelijk antwoorden op haar vragen te krijgen, zodat ze op die manier haar verleden zal kunnen loslaten. Dit advies betekent dat zij naar Amerika moet gaan. In het vliegtuig ontmoet ze Arend die zelf ook met een missie op reis is en met wie ze onmiddellijk een klik heeft. In plaats van bij aankomst in Newark een continentale vlucht naar San Francisco te nemen gaat ze in op het voorstel van Arend om samen per auto te reizen. Tijdens hun lange reis leren ze elkaar goed kennen en ontstaat een vertrouwensband. Ze durven elkaar te vertellen over hun verleden en door middel van flashbacks krijgt de lezer te horen wat er in het verleden met Znežanka is gebeurd.
Bronja Prazdny heeft een ontroerende, vaak humorvolle en soms bijna rauwe pen die de lezer diep raakt. De gedetailleerde beschrijvingen uit het verleden hakken er regelmatig in, maar maken daarmee wel dat de lezer veel begrip krijgt voor Znežanka. De scheidslijn tussen waanzin en realiteit is soms nauwelijks waar te nemen. Wanneer je als lezer jezelf gaat afvragen wat waar is en wat niet, daardoor getriggerd terug gaat bladeren en dán nog twijfelt of je het wel goed hebt begrepen, dan heb je een goed verhaal te pakken.
“… een kluwen onzin weegt meer dan een gouden draad…”
De plot van dit boek zie je aankomen, maar wanneer je daar dan eenmaal bent, heeft de auteur nog een verrassing voor je in petto die je niet had kunnen bedenken. En weer ben je als lezer aan het twijfelen. Wat ís werkelijkheid nu eigenlijk en wie bepaalt dat? Ook kun je je afvragen of men jou nog wel als een ‘normaal’ mens ziet wanneer eenmaal de diagnose is gesteld. Wordt er dan nog op een ‘normale’ manier tegen je aangekeken, met je gesproken? Zelfs voor familie en vrienden was Znežanka niet meer de persoon die ze was voor haar diagnose. Voor hen was ze alleen nog maar ‘patiënt’. Terwijl ze altijd iemands dochter, zus, vrouw of vriendin zal zijn. Met sprookjes. Met medicijnen.
Boek bestellen!
