Ineens stelt Nienkes zieligheid niets meer voor

Kus van zus – Astrid Potuijt – Ellessy Relax – 270 blz.

Het leven van de negenentwintigjarige Nienke is erg overzichtelijk. Ze doet namelijk niets. Behalve ijs eten en televisie kijken. Haar hartsvriendin Anna is net op wereldreis gegaan, vriend Arjan is bevordert tot ex-vriend en tot overmaat van ramp is ze ook haar baan kwijt. Nienke voelt zich zielig, want iedereen heeft het goed voor elkaar. Behalve zij.
Nienkes leven verandert op slag als haar zus Merel vertelt dat ze niet lekker is. Al een aantal dagen is ze grieperig en het wil maar niet over gaan. Merel heeft een dochtertje van zeven, Celine. Daar moet wel voor gezorgd worden. Nienke besluit dan ook direct naar Merel te gaan. Wat ze ziet, doet haar flink schrikken. Merel is veel zieker dan ze dacht. De volgende dag, als Celine naar school is, gaat Nienke met haar zus naar het ziekenhuis. En al snel blijkt dat het te laat is. Merel is ongeneeslijk ziek en sterft binnen vierentwintig uur.

Het leven van Nienke (en van iedereen om haar heen) staat op z’n kop. Zij neemt de regie en besluit Celine verder op te voeden. Maar behalve Celine krijgt ze er een groot deel van Merels leven bij. Ze besluit haar huur op te zeggen en in Merels huis te gaan wonen. Maar daar komen heel veel van Merels vrienden, zoals Merels vriend Laurens, die niet van wijken weet. Merels vriendinnen Hanneke en Sofia, wier kinderen op dezelfde school zitten als Celine. Buurman Jan, die af en toe een kijkje komt nemen.

Nienke leert mensen kennen op de crematie van Merel. Ze komt in contact met Merels collega’s, ouders van school en ook een onbekende jongeman, de ze op slag heel interessant vindt. Naarmate er meer tijd verstrijkt wordt het leven soms gemakkelijker, maar vaak ook veel ingewikkelder. Nienke moet keuzes maken, moeilijke keuzes. Het valt haar niet mee om ineens moeder te zijn, met alle ups en downs die erbij horen. Ze vraagt zich vooral af of ze het goed doet. Die bevestiging hoopt ze vooral te krijgen van Merel, die ze heel vaak in haar hoofd hoort praten.

Een liefdesroman, staat op de cover van Astrid Potuijts boek Kus van zus. Ik pakte het met het idee een luchtig romannetje te gaan lezen. Maar na twintig bladzijdes was ik al in tranen en nog eens twintig had Kus van zus me zo in de ban, dat ik het bijna niet meer weg kon leggen.

Oprecht en liefdevol. Eerlijk, zo eerlijk dat het soms pijn doet. En al schrijft Astrid dat alles, behalve het verlies van een zus, compleet verzonnen is, het stompt je in je maag.
Dit kan iedereen overkomen. En wat doe je dan?

Kus van zus vertelt wat Nienke doet, voor Merel, voor Celine, voor de achterban, maar ook vooral voor zichzelf. Een verhaal dat op iedereen kan slaan. Zo natuurlijk geschreven, dat het vanzelfsprekend lijkt.
Het verhaal wordt met zoveel passie en liefde, maar vooral oprechtheid geschreven, dat het lijkt of je haar eigen levensverhaal leest. Rauwe emotie, verdriet en onbegrip over de situatie weet Potuijt af te wisselen met zulke leuke, grappige en vooral herkenbare situaties.

Complimenten voor Astrid Potuijt dus, voor dit prachtig geschreven verhaal. Ik heb er van genoten, het heeft me diep geraakt. Omdat het zo natuurlijk is, omdat je je tijdens het lezen constant blijft afvragen wat je zelf zou doen. En daar het antwoord eigenlijk wel op weet…

Kirstin Rozema

Comments are closed.