Interview met schrijfster Anna Woltz

Anna Woltz werd geboren in London op 29 december 1981. Met schrijven begon ze toen ze twaalf jaar was. Ze ging naar school in Den Haag en volgde daar het gymnasium. Toen ze vijftien jaar was, besloot ze te schrijven over een onderwerp waar ze veel vanaf wist namelijk het leven op school. In 1997 schreef ze in De Volkskrant een jaar lang wekelijks een column onder het pseudoniem Rebecca Maart. De columns werden gebundeld in het boek Overleven in 4b. Na het gymnasium studeerde ze geschiedenis aan de universiteit van Leiden.
Haar eerste boek Alles kookt over schreef ze in de zomervakantie tussen de vijfde en de zesde klas van de middelbare school. Ook tijdens haar studie geschiedenis schreef ze in de zomervakantie aan haar boeken. Sinds haar afstuderen in 2005 is ze fulltime schrijver. Haar boek Ik kan nog steeds niet vliegen is genomineerd voor De Thea Beckmanprijs.

Wilde je als kind als iets met boeken gaan doen? Zo nee, wat wilde je dan worden?

Ooit heb ik er even over gedacht om kok of filmregisseur te worden, maar vanaf mijn twaalfde wist ik dat ik wilde schrijven. Elke zomervakantie zat ik achter de computer (bij hittegolven in bikini) om ernstig ‘mijn eerste boek’ te schrijven. Gelukkig zijn die eerste, nooit afgemaakte verhalen allemaal diep in een kast verdwenen, maar op mijn zeventiende lukte het toch om een heel boek te schrijven: dat werd mijn debuut Alles kookt over.

Las je als kind veel en wat waren je favoriete boeken?

Als basisscholier verslond ik boeken: ik las ze, en herlas ze – lievelingsboeken las ik zeker tien keer. Als middelbare scholier las ik helaas wat minder: lezen werd toen verplicht voor de boekenlijst, en ging daardoor tot ‘schoolwerk’ behoren.
Favoriete schrijvers waren onder anderen de koningin van de kinderboeken Astrid Lindgren – Ronja de roversdochter en De gebroeders Leeuwenhart en F.H. Burnett – De geheime tuin, De kleine Lord.

Wat vind je leuk aan het schrijven en wat minder leuk?

Ik vind het fantastisch om een wereld te verzinnen die eerst nog niet bestond. Tijdens het schrijven van een boek leer ik mijn hoofdpersonen steeds beter kennen, en wanneer een boek klaar is, vind ik het jammer om afscheid van hen te nemen.
Soms kan schrijven wel heel eenzaam zijn, en je hebt er flink veel zelfdiscipline voor nodig (niet even je mail checken! niet naar buiten als de zon schijnt! niet alwéér een kopje thee gaan maken).

Waar haal je jouw ideeën voor je boeken vandaan?

Ideeën haal ik overal en nergens vandaan. Grote delen van verhalen verzin ik uit het niets, maar vaak gebruik ik ook stukjes uit mijn eigen leven, of dingen die ik op televisie heb gezien of in de krant heb gelezen.

Lees je andere boeken tijdens het schrijven van een nieuw boek of juist niet?

Tijdens het schrijven van een boek lees ik vooral Engelse boeken voor volwassenen; die inspireren mij wel, maar beïnvloeden mij niet te veel.

Als je bezig bent met een boek, denk je dan aan een bepaalde lezer of een doelgroep of kan je dat niet schelen en schrijf je gewoon wat jezelf leuk vindt?

Ik bedenk altijd wel voor welke leeftijd een boek ongeveer gaat worden, maar verder schrijf ik precies wat ik zelf leuk vind.

Veel schrijvers trekken zich terug in een of andere schrijfruimte. Waar schrijf jij en mag je ook gestoord worden? Wat doe je als het even niet lukt?

Ik schrijf in mijn woonkamer, en soms ook bij mijn ouders thuis. Ik mag best gestoord worden (ik ben mezelf ook vaak genoeg aan het storen door weer even iets te googelen of iemand op te bellen), en als het even niet lukt, dan ga ik iets anders doen: een wandeling maken werkt goed, en uitgebreid koken ook. Bewegen brengt mijn hersens weer op gang.

Kijk je uit naar recensies van je boeken? Lees je ze zelf of laat je iemand van te voren lezen?
Wat doet een slechte recensie met je? Denk je dat een goede/slechte recensie in een grote krant invloed heeft op de verkoop van je boeken?

Ik kijk uit naar recensies en lees ze altijd zelf. Natuurlijk ben ik blij met een mooie recensie, en kan een slechte recensie mijn dag een beetje verpesten. Maar ik probeer elk boek zo goed mogelijk te maken, en een recensie kan me nooit heel anders naar mijn eigen boek laten kijken. Vele lovende recensies kunnen denk ik zeker invloed hebben op de verkoop van een boek, maar kinderboeken worden zo weinig gerecenseerd in landelijke kranten, dat dat effect niet zo vaak optreedt. Gelukkig zijn er op internet steeds meer recensenten met verstand en een grote liefde voor kinder- en jeugdboeken, die veel boeken recenseren en zo de taak van kranten overnemen.

Wat win je liever, de Kinderjury of een Gouden Griffel?

Dan win ik toch liever een Gouden Griffel. Ik vind het jammer dat de kinderjury zo commercieel is geworden, dat er bijvoorbeeld voor Geronimo Stilton zelfs spotjes op de televisie zijn die oproepen tot stemmen. Sinds je niet alleen meer via de bibliotheek kunt stemmen, maar ook via internet, ben ik bang dat veel kinderen stemmen op boeken die ze helemaal niet gelezen hebben. Dat vind ik jammer.

Wat zijn je favoriete boeken?

Eigenlijk zijn dat geen kinderboeken op dit moment, maar boeken voor volwassenen:

By Nightfall – Michael Cunningham (The Hours en Specimen Days, ook van hem)

Oorlog en vrede – Tolstoj

Never let me go – Kazuo Ishiguro

Een zomerzotheid – Cissy van Marxveldt

Schoolidyllen – Top Naeff

Wat is de laatste titel die van je verschenen is?

Ik kan nog steeds niet vliegen, over Luuk en Ida die in de zomer van 1945 naar Denemarken gaan om daar aan te sterken na de Tweede Wereldoorlog. Voor dit boek heb ik me laten inspireren door de verhalen van mijn vader, die zelf op een Deense boerderij heeft gelogeerd om bij te komen van de oorlog.