Knap geschreven over verpletterende eenzaamheid

Pitstop – Sanne Parlevliet – Hoogland & Van Klaveren – 157 blz.

PitstopArnold is dertien jaar en zit op het voortgezet onderwijs. Hij heeft een vader en een moeder en een poes. Geen vrienden. Dan komt de dag dat zijn vader weggaat en niet weer terugkomt. Als reactie gaat zijn moeder in bed liggen en ze komt er niet uit. Arnold probeert haar te verzorgen en brengt haar kopjes thee en eten, maar het meeste laat ze staan. Hele dagen is Arnold alleen. Hij gaat naar school, maar daar ziet niemand hem staan en als iemand dat wel doet, wordt hij gepest. Als hij thuis is, denkt hij vaak aan vroeger en zo krijg je als lezer meer informatie over Arnold en het gezin.

Op een dag komt er een nieuwe postbode, Sjon, die een praatje met hem maakt. Sjon noemt Arnold Arnie en wil graag dat hij hem Sjonnie noemt. Arnold kijkt uit naar Sjon omdat zijn vader hem heeft beloofd te zullen schrijven. Heel langzaam neemt Sjon een steeds grotere plaats in Arnolds leven in. Op dinsdag, als Arnold twee tussenuren heeft, zet hij koffie voor de postbode en dat doet hij zaterdags ook. Het wordt de pitstop voor Sjon. Hij is de enige die bij Arnold thuis komt. Ze kletsen, maken geintjes maar tegelijk sluipt er iets ongemakkelijks in deze relatie het boek binnen. Heel knap hoe de schrijfster veel dingen niet zegt die je wel vermoedt. Hoe verder je in het boek komt, hoe meer je de neiging krijgt om te roepen: ‘Laat die man buiten staan, Arnold, hier komen nare dingen van.’

Maar Arnold is niet enkel alleen, hij is vooral eenzaam. Zijn moeder ligt maar boven zonder iets te zeggen en zijn vader laat niets van zich horen. Geen telefoontje, geen brief. Zelfs niet als Arnold jarig is. Arnold doet pogingen zijn moeder uit haar bed te krijgen door haar geen eten en drinken meer te brengen; dan moet ze toch wel eens beneden komen! Hij ziet of hoort haar nooit en stiekem is hij bang dat ze dood is. De enige die blijft komen is Sjon, waarvan Arnold weet dat hij ook niemand heeft en net zo eenzaam is als hij.

In sobere zinnen vertelt Sanne Parlevliet dit verhaal. Het boek maakt indruk door de verpletterende eenzaamheid van een schooljongen. Want eigenlijk gebeurt er weinig in het boek. Arnold wacht en wacht op een brief van zijn vader. Dat lijkt te weinig om een heel boek om heen te schrijven maar de manier waarop Parlevliet dit doet, maakt indruk.

Hanneke de Jong

Andere recensies

Vrouwen rondom Johan de Witt – Samenstelling: Ineke Huysman en Roosje Peeters – Uitgevrij Catullus – 344 blz. Robert Fruin, Gerhard Willem Kernkamp (alleen deel 1) en Nicolas Japikse publiceerden van 1906 tot 1919 een zesdelige bronneneditie: Brieven aan en Brieven van Johan de...
Lees verder Categorie: Boek van de week, Geschiedenis, Non-fictie
| Reageer!
Kom binnen! Theater lezen over thuis – Ineke Kraijo en Marlies Verhelst – Illustraties: Marja Meijer – Gottmer – 120 blz. Wat een verrassende serie die door uitgeverij Gottmer uitgegeven wordt. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit één ingekeken, omdat ik geen recensies...
Lees verder Categorie: Kinderboeken
| Reageer!
Op de vriendschap – Milla Shan – Vertaling: Siska Goeminne – Illustraties: Frank Daenen – De Eenhoorn – 32 blz. Een vriendje hebben is voor de meeste kinderen belangrijk. In dit prachtige prentenboek wordt op een speelse manier verteld en getekend over het ontstaan...
Lees verder Categorie: Prentenboek
| Reageer!