Een knotsgek en spannend griezelavontuur
De familie Grafzerk, niet te filmen – Henk Hardeman – illustraties: Juliette de Wit – Ploegsma – 167 blz.
Twee mannen bezoeken een afgelegen en vervallen begraafplaats. Ze zijn op zoek naar een geschikte filmlocatie en deze oude begraafplaats lijkt de perfecte plek. Vanuit de struiken kijkt een kleine jongen toe. Hij hoort alles wat deze vreemdelingen zeggen. Hij schrikt erg wanneer hij hoort dat de begraafplaats van hen mag worden weggehaald! Opgeruimd staat netjes, zeggen ze. Dat zou een ramp zijn voor de bewoners van Rusthof! Snel waarschuwt hij zijn grootvader, die nog ligt te slapen in een kist in een grafhuisje. Grootpa schrijft een brief op een ouderwetse typemachine die ze naar de opzichter van de begraafplaats sturen. Hopelijk krijgen ze snel antwoord en zal hun rustplek niet worden geruimd.
Het is herfstvakantie en Yara gaat samen met haar vader en een kleine filmploeg op weg om een griezelfilm op te nemen. Dat lijkt spannend, maar Yara vindt er niks aan. Bovendien zit ze ook nog opgescheept met verveelde acteurs zoals de nuffige Lola en de griezelige Boris Korsakov, die er zo eng uitziet dat hij niet eens geschminkt hoeft te worden. Ze hadden gehoord over de perfecte locatie: een afgelegen begraafplaats die niet meer wordt bezocht. Ze worden gevolgd door een journalist die hoopt een sappig verhaal te kunnen schrijven over de filmsterren. Wanneer ze dichtbij de plek van bestemming komen, gebeuren er vreemde dingen. Er is geen bereik en ook de Tomtom krijgt kuren. Ze hebben een kaart nodig om de weg te kunnen vinden. Maar bij de begraafplaats gebeuren er pas écht vreemde dingen. Soms ruikt het ineens naar een indringende aardelucht en ongewassen kleren en wordt het zomaar een stuk kouder. En wat is die rare, groene mist? De filmploeg moet wachten op het arriveren van de figuranten. Die kunnen vast ook de weg niet vinden. Wanneer Yara vreemde stemmen hoort en een stukje gaat lopen komt ze de figuranten gelukkig tegen. Ze zijn al helemaal geschminkt en verkleed en wat zien ze er akelig echt uit!
Junior, de jongen die samen met zijn grootvader een brief schreef naar de opzichter, ontmoet een eindje verderop de journalist die de filmploeg bespioneert. Junior denkt dat deze man de begraafplaats komt redden. Hij vertrouwt hem volkomen, maar Karel de roddeljournalist is enkel geïnteresseerd in een artikel voor in zijn krant, en laat Junior hem dat verhaal nou net in zijn schoot werpen, een verhaal dat nog veel beter is dan hij eerst in gedachten had. Dat zal echter het voortbestaan van Rusthof in gevaar brengen!
Dit boek is met veel humor en vaart geschreven. De tekeningen van Juliette de Wit maken het verhaal compleet. Ze sluiten uitstekend aan bij de tekst en zien er grappig uit. Ze passen ook goed bij de doelgroep. Het boek is gewoon leuk om te lezen, spannend genoeg én ook nog eens grappig en nergens ranzig of smerig, wat je toch zou kunnen verwachten bij een verhaal over zombieachtige wezens. Dit verhaal is echt een kindvriendelijk griezelverhaal, dat goed in elkaar zit en waarin veel gebeurt. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar, wat de spanning extra verhoogt. Hierdoor verspringt het perspectief ook zo af en toe, waardoor je alles te weten komt over de snode plannen van de roddeljournalist. De personages zijn goed neergezet en je gaat ook erg met ze meeleven. Op de site van Henk Hardeman las ik dat hij al bezig is met deel twee van de familie Grafzerk. Gelukkig maar, want het afscheid tussen Yara en Junior vond ik toch wel een beetje hartverscheurend. Die arme Junior die eenzaam achterblijft op die afgelegen begraafplaats, zonder andere kinderen om mee te spelen. Je hoort het al, je sluit die gekke familie Grafzerk vanzelf in je hart.
