Leesplezier in sfeervolle winterse setting
Silas en de wolf – Selma Noort – Leopold – 150 blz.
Er schijnt een wolf in het bos te huizen, en Silas heeft hem gezien. Hij durft dat aan niemand te vertellen want hij heeft gehoord dat er jagers actief zijn in het nieuwe dorp waar hij en zijn moeder naartoe zijn verhuisd. Een van die jagers, een schapenhouder, zou de wolf met alle liefde willen neerschieten, en dat mag natuurlijk niet gebeuren!
Algauw deelt Silas zijn geheim wel met de oude, blinde Johanna, een bewoonster van het verzorgingshuis waar Silas’ moeder net een nieuwe baan heeft gekregen, en waarvoor ze naar Het Zuiden zijn verhuisd. Zelf komen ze uit Het Westen. Een goeie vondst van Noort om geen plaatsnamen te noemen, want zo zou dit verhaal zich in ieder land kunnen afspelen.
Silas en zijn moeder betrekken een woning boven de bakkerij, en Silas maakt kennis met Rinske, de eigenzinnige kleindochter van de bakker. Door Rinske krijgt het verhaal de nodige vaart, en samen met haar beleeft Silas een aantal avonturen waarin het bos en de wolf een centrale rol spelen.
Het boek begint sterk, in een sfeervolle, winterse setting, waarin Noort diverse puzzelstukjes neerlegt die nieuwsgierig maken. Zo lezen we onder andere dat Silas’ vader er niet meer is, maar de details daarvan komen pas gaandeweg het verhaal aan bod. Mooi hoe de auteur daar uiteindelijk geen onnodig uitgeplozen drama van maakt, terwijl het wel degelijk een groot drama was. In een enkele zin of enkel fragmentje weet de auteur je te raken, en dat is knap. Stukje bij beetje komen we niet alleen meer te weten over Silas, zijn familie en zijn achtergrond, maar ook over de nieuwe mensen die hij ontmoet.
Waar het voor mij een beetje wringt, is de voorleeswedstrijd waar Silas aan meedoet op zijn nieuwe school, die zo klein is dat alle kinderen in één klas zitten. De ingetogen sfeer waar het boek zo sterk mee begon, verdwijnt vanaf dat moment wat meer naar de achtergrond en dat is jammer. In plaats van het leesbevorderingsaspect dat de auteur er kennelijk graag in wilde verwerken, had ik een verdieping van de intrigerende en mysterieuze Johanna interessanter en spannender gevonden, en is een van de dingen waarin wat mij betreft de redactie strenger had mogen zijn.
Nu zullen de meeste kinderen geen boodschap hebben aan bovenstaande kritische noot. Want Noort heeft met Silas en de wolf wel een spannend en ontroerend verhaal (met soms treffende en originele metaforen) neergezet, dat ook fijn is om voor te lezen. En wees eerlijk: alleen al om de titel, de prachtige cover van Martijn van der Linden en de prikkelende achterplattekst is het een boek dat je een 8-plusser graag cadeau zou willen geven. Leesplezier volgt geheid.
