Lepe Peer

Sylveer Maes – Patrick Cornillie – 359 blz. – Uitgeverij Les Iles

De start van de Tour 2019 in Brussel was een indrukwekkend eerbetoon aan de Belgische wielerkampioen Eddy Merckx. Precies 50 jaar gelegen behaalde de Kannibaal zijn eerste en meest prestigieuze Tourzege. Gans wielerminnend België juichte in 1969. Niet alleen was een groot kampioen opgestaan. Het was ook dertig jaar geleden dat een Belg La Grande Boucle won. De naam van de renner die zorgde voor dit exploot is vergeten geraakt in de nevelen van de tijd maar Sylveer Maes hoort zonder meer thuis in de galerij van de grote wielerkampioenen.

Het levensverhaal van Maes vertoont veel gelijkenissen met dat van andere Flandriens. Hij werd geboren in een arm gezin in het westen van Vlaanderen op 27 juni 1909 als jongste van tien kinderen. Het was werken geblazen om al die mondjes te voeden. Maar de wielersport maakt in die dagen opgang en Sylveer hoort in het café van zijn ouders de verhalen van de plaatselijke wielerhelden. Zonder dat zijn ouders het weten neemt hij deel aan zijn eerste wedstrijd zonder koerskledij en met een Duitse fiets uit de Eerste Wereldoorlog. Sylveer wint. Het prijzengeld bedraagt meer dan een maand werken op een boerderij en op deze manier weet hij zijn ouders te overhalen.

Na zijn legerdienst wordt hij in 1932 profwielrenner. Het jaar daarop wint Maes in Suresnes, een voorstad van Parijs, het Critérium International de Cross Country Cyclo-Pédestre dat wordt beschouwd als het officieuze wereldkampioenschap veldrijden. Die discipline van het wielrenner was ontstaan in het Franse leger en bestond naast het om ter snelst fietsen, ook uit het over grachten en boomstammen springen, door akkers lopen en op taluds klauteren. Datzelfde jaar wint hij nog Parijs-Roubaix. Een klassiek renner is geboren, zou je dan denken. Maar het blijft bij deze ene klassieke overwinning. Sylveer Maes zal zich vooral ontpoppen als ronderenner. Na een vierde plaats in 1935 wint hij een jaar later de Tour de France. Drie jaar later doet hij dit nog eens over. Misschien had hij nog meer eindoverwinningen behaald indien de Tweede Wereldoorlog niet was uitgebroken. Tijdens de oorlog is hij een graag geziene deelnemer aan wedstrijden op de wielerbaan. In 1948 stopt Maes met koersen maar blijft nog actief in de wielersport o.m. als sportdirecteur. Hij sterft in 1966.

Auteur Patrick Cornillie heeft reeds diverse wielerboeken op zijn naam staan. Deze vlot geschreven en goed gedocumenteerde biografie over Sylveer Maes bevat talrijke anekdotes die het verhaal kleuren. Zo vertelt hij hoe de renner aan zijn bijnaam ‘Lepe Peer’ kwam. Tijdens zijn eerste deelname aan de Tour had Maes nog nooit in het hooggebergte gereden. Maar hij hield leider Magne goed in het oog. Als de geletruidrager halt hield om zijn wiel te draaien, deed hij hetzelfde. In die tijd was de derailleur nog niet toegelaten in het Tourpeloton. De renners hadden op hun achterwiel twee kamwielen zitten, een groot verzet voor het vlakke en een klein verzet voor het gebergte. Maes werd omwille van dit feit genoemd naar Peer Vandevelde, een streekgenoot die de reputatie had een slim renner te zijn. Sylveer Maes is trouwens de enige renner die de Tour won zowel met een fiets zonder als met een derailleur. Een ander zeer straf verhaal is dat van de Tour van 1937 waarin Maes had kunnen winnen. Het Franse ‘chauvinisme’ deed de volledige Belgische ploeg opstappen. Een hallucinant verhaal. Nadien werd in België een collecte gehouden voor het mislopen van het prijzengeld. Crowdfunding en solidariteit zijn van alle tijden.

Het boek is rijk geïllustreerd met talrijke afbeeldingen hoofdzakelijk in zwart-wit. In de tekst zelf zijn hier en daar korte rubriekjes opgenomen over een bepaald onderwerp zoals bijvoorbeeld het Tourdebuut van Nederland in 1936. Achterin zijn nog wat lijstjes weergegeven waaronder de volledige uitslagenlijst van Maes.
Een mooi eerbetoon aan een van de beste ronderenners die België ooit heeft gekend.

Kris Muylle

Comments are closed.