Politiethriller met veel regionale verwijzingen
Groen licht – Corina Hartman – Ambo Anthos – 285 blz.
Corine Hartman (1964) heeft van 1994 tot 2005 een eigen reclamebureau gehad waar ze als tekstschrijver en vormgever actief was. Daarnaast heeft ze een opleiding aan de Schrijversvakschool in Amsterdam gevolgd. Ze studeerde in 2004 af op het gebied van scenarioschrijven. Inmiddels heeft ze vijftien thrillers op haar naam staan. Hartmans boeken worden geroemd om de keiharde actie en de fascinerende personages. Ze werd diverse malen genomineerd voor De Gouden Strop en won meerdere Crimezone Awards. Van de Nederlandse vrouwelijke thrillerauteurs scoort Hartman het hoogst in VN’s Detective & Thrillergids.
Groen licht speelt zich af in de Achterhoek, waar een jonge vrouw op uiterst meedogenloze wijze vermoord wordt. Rechercheur Suzan de Winter vreest dat het niet bij dit ene slachtoffer zal blijven. De dader speelt een uitgekiend, tot in detail voorbereid spel, met mensenlevens als inzet. Dan rijst het vermoeden dat er een aanslag gepleegd zal worden op een stadion vol mensen. De tijdsdruk is in één klap immens. De inzet hoog. Suzan kan en wil niet anders: ze doet mee met het laatste spel van de dader. Een spel op leven en dood…
“Vier gruwelijke moorden schudden het anders zo rustige Achterhoekse platteland op”, zo luidt de in hoofdletters geschreven verkoopzin op de achterzijde van Groen licht. En deze zin vat de inhoud prima samen. De hoofdzaak zijn de moorden en hoofdpersoon Suzan doet er alles aan om de rust te doen wederkeren in haar geliefde Achterhoek. Hartman heeft dan ook er veel werk in gestoken om zoveel mogelijk Achterhoekse details in het verhaal te verwerken. Soms gaat ze daar zo ver in dat je gaat vermoeden dat ze een leuke subsidie van de provincie heeft gekregen voor dit werk. Het promotionele ligt er vaak wat dik bovenop, maar als je daar makkelijk omheen kan lezen, is Groen licht gewoon een prima politiethriller.
Hoewel Suzan de Winter eigenlijk een nieuw personage is, kennen fervente Hartman-lezers haar al als de dochter van Nelleke de Winter, de hoofdpersoon van een eerdere thrillertrilogie. In Groen licht onthult de auteur stukje bij beetje steeds meer over Suzans verleden, en dat is niet mals. Door een soort vervolg te maken op haar eerdere werk, heeft Hartman een personages met een verleden neergezet, een persoon met een eigen verhaal. En dat lijkt een hele goede keuze te zijn. Fans van de eerdere boeken, zullen Suzan gelijk in hun hart opnemen.
Hartmans reputatie op het gebied van thrillers is groot, daarom zijn ook de verwachtingen voor dit boek hooggespannen. Dit zal dan één van de redenen zijn dat Groen licht een beetje tegenviel. Het verhaal zelf is niet verkeerd en ook de personages zijn goed uitgewerkt. Als daar de nadruk op had gelegen, zou ik Groen licht mogelijk hebben verslonden. Echter, het slijmerige gedoe over de Achterhoek en alle vooroordelen die zo duidelijk naar voren komen maken het boek echter iets minder prettig leesbaar. Het is enorm uitleggerig. Alles moet tot in detail verteld worden: ieder gebruik, ieder gerecht, iedere term. Dit haalt de vaart enorm uit het verhaal. De gedachte er achter is bewonderenswaardig, je regio verkopen, maar het had wat mij betreft iets subtieler gemogen.
Groen licht is een prima thriller, maar het had nog beter kunnen zijn. Ondanks dat leest het boek wel lekker en kun je hier zeker een paar uurtjes vermaak uit halen. Je hoeft zeker niet teleurgesteld het boek dicht te slaan. Alleen… na het lezen van Groen licht komt Kate Bush je wel je neus uit…
Felice Beekhuis
