Romantisch verhaal over dame op leeftijd

Het hotel aan het einde van de wereld – Nina George – Vertaling: Roelof Posthuma – Luitingh-Sijthoff – 295 blz.

het hotel aan het einde van de wereldAls je er op je zestigste een einde aan wil maken door in de Seine te springen, dan is er meer aan de hand dan je op het eerste gezicht zou denken. De Duitse Marianne beseft dat ze haar hele leven nooit tot volle bloei is gekomen. Altijd heeft ze haar man Lothar bediend. Ze springt… en wordt gered. Het zal niet alleen de redding van haar leven blijken te zijn.

Het hotel aan het einde van de wereld is een roman vol verwondering, maar eentje die langzaam op gang komt. De lezer is zoekende, net als Marianne. Zij is op zoek naar liefde, genegenheid, naar het nut van haar bestaan en vooral zichzelf. Na haar sprong belandt ze in het ziekenhuis, waar ze een prachtig beschilderd tegeltje tegenkomt. Daarop staat de Marianne, een sierlijk rood schip in de haven van het Bretonse plaatsje Kerdruc en het lijkt haar het logische pad dat ze moet nemen.

“‘Ik wil leven. Ik wil leven!’ herhaalde Marianne harder.
Aan de andere kant van het rooster waren de witte vlekken in de ogen van de priester nog stralender geworden.
‘Begrijpt u, ik heb een man die ik niet meer kan verdragen. Ik had een leven dat ik niet meer kan verdragen. Maar ik wil er geen einde meer aan maken,’ fluisterde Marianne. ‘Dat is… te gemakkelijk.’
Zestig. Het was nog lang niet te laat. Het is nooit te laat, dacht ze, nooit, zelfs een seconde voor het Niets is het niet te laat.
‘Ik wil me eindelijk ook eens een keer bezatten!’ bromde Marianne hardop. ‘Ik wil rode lingerie dragen. Ik wil familie hebben, accordeonspelen. Ik wil mijn eigen kamer en mijn eigen bed!’ Ik ben het zo zat om altijd te moeten horen: zoiets doe je niet, wat moeten mensen wel niet van je denken, je kunt niet alles hebben, dromen zijn bedrog. Gek? Mijn man beschouwt me als krankzinnig, dat heeft hij op televisie laten zeggen. Ik heb me zo geschaamd, en ik haat hem erom dat ik me zo heb geschaamd.’”

In Kerdruc ontmoet ze een bonte verzameling mensen, van een hopeloze zeeman tot een dement kruidenvrouwtje. Allemaal op zoek naar één ding: liefde. De vlucht naar Kerdruc is een ware ommezwaai voor Marianne. Lothar zat altijd op de bank, kruiste de speciale aanbiedingen in folders aan en van hem mocht ze geen rood dragen. Bij haar nieuwe vrienden aan de Frans-Atlantische kust voelt ze zich vrij, leert ze Frans, draagt ze jurken en leert ze zichzelf accordeon spelen. Ze voelt zich bevrijd door haar nieuwe vrienden.

Nina George (1973) is een Duitse schrijfster en woont in Hamburg. Ze brak internationaal door met de bestseller De boekenapotheek aan de Seine. Het hotel aan het einde van de wereld is haar tweede roman in Nederland. Het verhaal vertelt één belangrijke boodschap: laat je niet leiden door een ander, maar leef je eigen leven. De kracht hebben om het heft in eigen handen te nemen en te doen wat jij graag wilt. Het is er nooit te laat voor. Ook niet als je zestig bent.

Gaetana Ferla

Andere recensies

Vrouwen rondom Johan de Witt – Samenstelling: Ineke Huysman en Roosje Peeters – Uitgevrij Catullus – 344 blz. Robert Fruin, Gerhard Willem Kernkamp (alleen deel 1) en Nicolas Japikse publiceerden van 1906 tot 1919 een zesdelige bronneneditie: Brieven aan en Brieven van Johan de...
Lees verder Categorie: Boek van de week, Geschiedenis, Non-fictie
| Reageer!
Kom binnen! Theater lezen over thuis – Ineke Kraijo en Marlies Verhelst – Illustraties: Marja Meijer – Gottmer – 120 blz. Wat een verrassende serie die door uitgeverij Gottmer uitgegeven wordt. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit één ingekeken, omdat ik geen recensies...
Lees verder Categorie: Kinderboeken
| Reageer!
Op de vriendschap – Milla Shan – Vertaling: Siska Goeminne – Illustraties: Frank Daenen – De Eenhoorn – 32 blz. Een vriendje hebben is voor de meeste kinderen belangrijk. In dit prachtige prentenboek wordt op een speelse manier verteld en getekend over het ontstaan...
Lees verder Categorie: Prentenboek
| Reageer!