Sfeervolle roman met een goede dosis spanning
Reservoir 13 – Jon McGregor – Vertaling Marijke Versluijs – Nieuw Amsterdam – 288 blz.
Jon McGregor is auteur van vier romans en een verhalenbundel. Drie van zijn romans werden genomineerd voor de Man Booker Prize. Hij is professor in Creative Writing aan de Universiteit van Nottingham in Engeland.
In een dorpje in de heuvels midden in Engeland wordt de dertienjarige Becky Shaw vermist. Ze verbleef met haar ouders in een vakantiehuisje en kwam op een dag niet meer thuis. Het hele dorp loopt uit om te helpen zoeken, helaas zonder succes. Er komt politie en er verschijnen reporters in het doorgaans zo stille, kleine dorpje. Als de ergste commotie voorbij is en het meisje onvindbaar blijkt, proberen de dorpsbewoners het leven weer op te pakken. De koeien moeten gemolken worden, de schapen geschoren, er moet steen gehouwen worden en het sociale leven in de lokale pub gaat ook weer door. Maar altijd blijft het mysterie boven hun hoofd hangen: wat is er met Becky gebeurd?
“De moeder van het meisje stond in de deuropening van haar huisje een sigaret te roken. Jess vroeg zich af of zij van daaraf bij haar in de keuken kon kijken. In het dorp was men benieuwd hoelang ze nog bleef. De mensen wilden dat het meisje werd gevonden, zodat er een punt achter dit alles gezet kon worden.”
Zodra je begint met lezen, waan je je direct in de prachtige omgeving van het bos- en heuvelrijke Engeland. De landschapsbeschrijvingen zijn heel realistisch. De schrijfstijl is wel even wennen. McGregor schrijft alles achter elkaar door. Geen dialogen, geen aanhalingstekens en alles in relatief korte zinnen.
“Ruth feliciteerde hem, en even keek hij niet begrijpend, maar toen maakte hij zich glimlachend uit de voeten. Irene keek hem na en vroeg of Su Cooper in verwachting was. Ja, eindelijk, antwoordde Ruth, en achter in de rij vroeg Gordon Jackson of er nog een kans was dat hij aan de beurt kwam voordat de baby was geboren.”
Ondanks dat dit onoverzichtelijk lijkt, is het toch heel goed leesbaar als je er eenmaal aan gewend bent. De spanning bouwt zich op door deze manier van schrijven. Je wacht op hét moment dat er wat gaat gebeuren. Wel moet je goed je aandacht erbij houden, want in één van de stukken kan er zomaar ineens belangrijke informatie staan, waar je heel gemakkelijk overheen leest.
Elk hoofdstuk begint met: “Toen om middernacht het oude jaar in het nieuwe overging…” En elk hoofdstuk verhaalt dan opnieuw wat de bewoners meemaken, hoe het leven verder gaat. Mensen overlijden, kinderen worden geboren, pubers worden volwassen. En heel langzaam ontvouwen de karakters en de onderlinge relaties zich, zodat je erg gaat meeleven met de personages.
Dit alles doorspekt met prachtige natuurbeschrijvingen. “In de boomgaard van Fletcher aten de merels zich rond aan de eerste valappels, ze bekommerden zich niet meer om hun territorium en vergaten te zingen.”
De grote vraag blijft: wordt Becky ooit nog gevonden? Wat is er met haar gebeurd?
Reservoir 13 is een prachtige, sfeervolle roman. Er lijkt weinig te gebeuren in een zo goed als uitgestorven dorp, maar toch is McGregor erin geslaagd om je door te willen laten lezen. Een knap staaltje auteurschap.
