Simone van der Vlugt zuigt je het verhaal in

Herfstlied – Simone van der Vlugt – Anthos – 276 blz.

Als journaliste voor de cultuurpagina van het Leidsch Dagblad heeft Nadine het prima naar haar zin, maar eigenlijk zou ze het liefst schrijfster worden. Net als ze erin slaagt een uitgever voor haar werk te interesseren, wordt Leiden opgeschrikt door de moord op een jonge vrouw. Samen met haar collega’s zit Nadine boven op het nieuws, waar ze steeds meer bij betrokken raakt. Als de vermoorde vrouw uiterlijk een sterke gelijkenis met Nadine blijkt te vertonen, kan ze de gebeurtenissen niet meer als toeval afdoen en beseft ze dat zij en haar zestienjarige dochter Mariëlle gevaar lopen. Vooral als de moordenaar meer slachtoffers maakt, die op de een of andere manier allemaal in Nadines omgeving verkeren.

Herfstlied is een boek dat goed wegleest. De spanning wordt langzaam opgebouwd waardoor het boek wat traag op gang komt, maar als de spanning er eenmaal inzit, word je het verhaal ingezogen. Nadines bezorgdheid over haar tienerdochter Mariëlle is heel realistisch beschreven. Erg leuk vond ik de kijk op het debuteren van een auteur, wat in het boek ruimschoots aan bod komt.

“‘Eelco zet zijn glas neer en kijkt haar ernstig aan. ‘Jij kunt schrijven, Nadine. Dat lijkt een open deur, maar geloof me, dat is het niet. Je taalgebruik is beeldend en zorgvuldig, er zit spanning en vaart in, het verhaal heeft een kop en een staart. Dat is prima.’
Haar hart stuitert in haar borst. Ze ziet de ‘maar’ op zijn gezicht liggen. Op haar hoede wacht ze af.
‘Het probleem is dat je verhaal niet aansluit bij het fonds van De Boekanier. Ik weet het, dat klinkt als de standaard afwijzing, maar dat is het niet. Wij geven harde actieboeken uit, geen thrillers met een vleugje romantiek, zoals het jouwe.’”

Lekkere korte hoofdstukken, waardoor je de draad snel weer oppakt als je het tussendoor moet wegleggen.
Fijne dialogen. De plot vond ik enigszins voorspelbaar, maar ondanks dat heb ik het verhaal, dat overigens prima in elkaar zit, met veel plezier gelezen. Ik zet nog wel mijn vraagtekens bij het doel van de eerste moord in het boek, maar verder is het boek gewoon een lekker zorgeloos hapje tussendoor. Kleine tip: Als je tijdens het lezen vermoedt wie de dader is, probeer daar dan niet voortijdig achter te komen. Het boek is leuker en spannender als je het nog niet weet.

Hilda Spruit

Comments are closed.