Verhalen om over na te denken

Onderwaterverhalen – Ineke Riem – Arbeiderspers – 193 blz.

Vroeger ging mijn moeder naar de banketbakker en bestelde daar een half pond allerhande. Het waren allemaal koekjes van goede kwaliteit, maar er was wel verschil in smaak. Iedereen had zo zijn voorkeur. Zo is het ook met deze verhalenbundel. De twaalf verhalen zijn allemaal goed geschreven, en ieder verhaal heeft aansprekende ingrediënten, maar elke lezer zal zo zijn voorkeur hebben. Volgens de tekst op de achterflap hebben de personages in Onderwaterverhalen een oude ziel en dat klopt ook. Een oude ziel is vaak gevoelig en intuïtief. Oude zielen zijn vaak eenzaam, omdat ze geen aansluiting vinden bij anderen, totdat ze iemand vinden die ook een oude ziel heeft.

Zo’n oude ziel is heel herkenbaar in het verhaal Voorbereidende aardrijkskunde.

“Ik ben geboren op de bodem van de zee die niet meer bestaat. In mijn atlas ligt die zee nog wel: de Zuiderzee. De atlas is gedrukt in de jaren twintig en heeft een bruin linnen omslag met goudkleurige letters voorop. Atlas der gehele aarde, staat er. Ik vond hem bij het vuilnis, iemand wilde van de oude wereld af.”

Aan het woord is Veer, een meisje op een middelbare school uit een arm milieu.

“Wat geen geheim is: dat mijn moeder en ik geen geld hebben.”

Veer pakt in een opwelling de sleutel van de zolder van de school uit het kantoortje van de conciërge. Op zolder liggen oude schoolspullen. Niet meer gebruikte tafeltjes en stoelen en leerboeken waar niemand meer in kijkt.

“Ik ben al twee keer terug geweest naar de zolder. Ik wil de oude wereld redden. Het vergeten vreet aan ons als een leger houtwormen.”

In een kringloopwinkel heeft ze discman gekocht en een natuur-cd met walvisgeluiden. Ze voelt meteen een soort verbondenheid met de grootste zoogdieren op aarde.

“Volgens indianen zijn walvissen het geheugen van de aarde. Omdat ze zo groot zijn kunnen ze de geschiedenis van onze planeet dragen.”

Ook in het verhaal Vinnen komen potvissen voor. De potvissen blijken zelfs de aanzet geweest te zijn voor het ontstaan van deze bundel. In een presentatiefilmpje op haar website vertelt Ineke Riem dat ze bezig was met het schrijven van een roman tot ze in een donkere periode terecht kwam en ze een writersblock kreeg. Tijdens een reisje naar de Azoren waar ze potvissen ging spotten,  kwam er inspiratie voor verhalen. Zij zijn de bloemen die ontsproten op de puinhopen van de ineengestorte roman. Het zijn gevoelige verhalen om over na te denken. Lees ze met plezier!

Pieter Feller

Comments are closed.