Vreemde familietrekjes krijgen een plek

Van familie moet je het hebben en kan je het krijgen ook! – Nanda Roep – Uitgeverij Nanda Roep – 214 blz.

Dit is de derde roman van Nanda Roep, oud-journaliste, kinderboekenschrijfster en uitgeefster. Zoals de achterflap vermeldt, is het een verhaal over de loop van het leven, de liefde, de invloed van familiebanden en het belang van eigen verantwoordelijkheid.

Bianca, veertig plus, schrijft haar levensverhaal aan haar tienerdochter. Terwijl ze de zinnen op papier zet, komt ze langs pijnlijke momenten, bijzondere inzichten en onbegrijpelijke conflicten. Zaken die binnen veel families voor spanningen en oplopende frustraties zorgen.

Het verhaal is verdeeld over 24 hoofdstukken die alle een leeftijd als titel hebben. Het hoofdstuk beslaat een deel van het levensverhaal van Bianca in die leeftijd. De leeftijden verspringen van de acht tot veertig plus en zo verspringen ook de gedachten van Bianca door haar verhaal. Het klinkt verwarrend, maar het verhaal is verre van dat. Ondanks alle sprongen is het een duidelijke en prettig leesbaar verhaal. Doordat Bianca van de “hak op de tak” lijkt te springen maakt dat het verhaal juist prettig leesbaar en wordt het geen chronologische opsomming van gebeurtenissen.

Bianca is geboren in de jaren zeventig van de vorige eeuw en groeit op tot een, uiteindelijk, zelfstandige vrouw en moeder. In het verhaal worstelt ze met haar familie, met name haar ouders, die haar blijven zien als klein meisje. Langzaam beseft ze dat ze pas een eigen leven kan leiden als ze voor zichzelf kiest en misschien haar ideeën die ze over haar ouders heeft, los moet laten.

“Het had verregaande gevolgen die ik op dat moment niet kon overzien,maar ook als ik die wel had begrepen, was ik dit pad ingeslagen. Mijn ouders, oma, mijn familie… Ze dachten verkeerd om, wist ik ineens .Ze dachten dat liefde hoort te worden gegeven aan het kind dat er het meest zijn best voor doet. Het moment was onomkeerbaar: ik deed er niet meer aan mee.”

De schrijfstijl van Nanda Roep is prettig en vlot leesbaar, alsof je met je vriendin op de bank zit te kletsen. Het gevoel je bij je ouders, ongeacht je leeftijd, een klein kind te voelen om uiteindelijk de knop om te draaien en je eigen gang te gaan is heel mooi verwoord. Ook hoe een gezin je leven kan vormen en hoe je daar wel of niet van los wilt en kan komen, wordt zo omschreven dat je niets anders dan sympathie kan voelen voor Bianca.

In dezelfde tijd opgegroeid als de hoofdfiguur Bianca gaf het verhaal mij stukken van herkenbaarheid. Niet bij de verkniptheid in de familie, gelukkig niet, maar meer bij de belevingswereld. De verwijzingen naar de muziek/ artiesten, het leven zonder sociale media en smartphone. Gewoon een telefoon met een snoer en elpees. Dit maakte het voor mij extra leuk om te lezen, al voelde ik me ook af en toe wel erg oud bij het idee dat een jongere lezer misschien zijn wenkbrauwen zal fronsen bij sommige verwijzingen en zich niet zo kan vinden in dit verhaal. Gelukkig blijft dat gevoel niet al te lang hangen, omdat het een lekker luchtig boek is en er ook de nodige humor in het verhaal is verweven.

Conny Schelvis