Ziekenhuisverslag op Kooteniaanse wijze
Leve het welwezen – Kees van Kooten – De Harmonie – 165 blz.
Niet geheel onverwacht – hij had al allerlei alarmerende symptomen gehad – kreeg Kees van Kooten in 2014 een hartinfarct en juist op de ochtend dat hij naar de huisarts zou gaan, omdat hij zich toch wel zorgen maakte. Ondanks dat het hachelijke toestand was, weet Van Kooten er achteraf een hilarisch hoofdstuk over te schrijven in Leve het welwezen. Nadat hij met dochter Kim haar kinderen heeft afgeleverd op de basisschool, wordt hij onwel. Volgens Kim ziet hij helemaal grijs en 112 wordt gebeld. Met loeiende sirene wordt Van Kooten naar het ziekenhuis vervoerd, alwaar hij vijf bypasses krijgt en op de intensive care belandt en net op het punt dat hij zou beginnen aan een boek over cartoonisten. Het voorschot van vijfduizend euro was door de uitgever al betaald.
Dat boek gaat er niet meer komen, vertelde Van Kooten in DWDD, maar in Leve het welwezen gaat het toch over cartoons. Het toeval wilde dat hij op een kamer kwam te liggen met de heer Hartman, een 85-jarige hartpatiënt wiens vrouw een boekje met cartoons van huis meenam, die ooit in het blad Tussen de rails van de NS hadden gestaan. Meneer Hartman had zijn leven lang bij de spoorwegen gewerkt als lokettist. Dat gevoel voor humor nogal kan verschillen bleek toen Hartman het boekje, dat EnEsser-tjes heet, toespeelde aan Van Kooten en ze onenigheid kregen over het humorgehalte van sommige cartoons die Van Kooten ronduit flauw vond, maar waar Hartman juist hartelijk om kon lachen.
Of Hartman echt heeft bestaan is maar de vraag. Hij blijkt op de hoogte te zijn van de cartoons van Gummbah, cartoonist in de Volkskrant. Hij is zelfs sinds 1968 abonnee geweest van die krant, maar heeft vanwege “die smerigheid” een tijdje geleden het abonnement opgezegd. Ach, het doet er ook niet toe of Hartman nu wel of niet een verzinsel is. Van Kooten gebruikt hem handig om zijn verhaal over humor en cartoons aan op te hangen. Leve het welwezen staat dan ook vol met cartoons, veel van Van Kootens favorieten en enkele uit het flauwe boekje van de heer Hartman.
Achter in het boek staat een twintigtal ultrakorte biografietjes van cartoonisten, van Charles Addams tot Jack Ziegler. De meesten van hen tekenden voor The New Yorker, een blad waarvan Van Kooten het abonnement heeft opgezegd omdat het niveau van de cartoons, volgens hem, de laatste jaren erg is afgenomen. Aan Leve het welwezen kun je aflezen, dat Van Kooten zijn gevoel voor humor nog niet kwijt is. Hoewel sommige korte stukjes waarin hij gaat associëren op een woord, nogal flauw zijn, is dit toch een lekker humoristisch boek om te lezen.
