Op twee manieren een goed leesbaar boek
De stalker – Helen Vreeswijk – Dyslexion – 348 blz.
Helen Vreeswijk (1961) is auteur van jeugdboeken. Ze is Nederlandse, maar haar boeken worden uitgegeven bij de Belgische uitgeverij Manteau. Uitgeverij Dyslexion heeft De stalker opnieuw uitgegeven in een speciaal lettertype voor dyslectici. Vreeswijk heeft zelf ook dyslexie, waardoor ze het vroeger zwaar had op school, maar hierdoor is ze wel begonnen met het schrijven van verhalen. Ze besloot op dat moment om schijfster of politieagent te worden. Het is allebei gelukt. Haar ervaringen bij de recherche heeft ze dan ook verwerkt in haar boeken. Vreeswijks boeken zijn speciaal voor jongeren geschreven en zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen over ontvoeringen, jeugdbendes, sektes, loverboys, stalkers, drugs en de gevaren van chatten. Hiermee wil Vreeswijk haar lezers bewust maken van deze misdaden en jongeren hier voor waarschuwen.
De stalker gaat over de 15-jarige Leonie. Ze ziet er leuk uit en ze heeft een vaste vriend. Haar leven loopt op rolletjes, tot ze op een dag een vreemd telefoontje krijgt. Aanvankelijk denkt ze dat het een dwaze grap is van enkele vrienden. Maar dat blijkt niet zo te zijn. De onbekende belt steeds vaker en gaat steeds verder. Hij maakt haar leven tot een hel. Zijn obsessie voor Leonie loopt voor haar en haar familie uit op een dramatische periode, met grote angst, onzekerheid en spanning.
Niet alleen de familie van Leonie vindt de hele situatie spannend, de lezer ook. Vreeswijk biedt de lezer een goede kans om zich in te leven in de stress van Leonie. Je begrijpt echt de angst van dit nog jonge meisje. Ondanks dat het boek in het begin voorspelbaar lijkt, valt dit achteraf ontzettend mee. Ik dacht dat ik het wist, maar begon weer te twijfelen, begon nog meer te twijfelen, en bleek uiteindelijk toch gelijk te hebben, maar ook dat zag ik niet aankomen. Vreeswijk weet de lezer goed in de war te maken.
Leuk zijn de cursief gedrukte stukken in het boek waarmee de gedachten van de stalker worden weergegeven. Deze voegen wel echt iets toe aan het verhaal. Het maakt je nog meer in de war over wie hij kan zijn.
Natuurlijk heb ik de versie gelezen die is uitgegeven voor Uitgeverij Dyslexion, gedrukt met een speciaal lettertype. Omdat ik zelf dyslectisch ben, leek dit een goede test om te kijken of dit een beetje bevalt. Mijn conclusie is dat dit Dyslexion-lettertype wel prettig leest. Het is even wennen, want het is iets anders dan normaal. Na een paar hoofdstukken leest het zelfs makkelijker dan een ‘gewoon’ boek. Vooral de wat dikker gedrukte hoofdletters zijn fijn voor iemand met dyslexie. Deze vallen goed op, je ziet gelijk wanneer een nieuwe zin begint. Geen overbodige luxe voor sommige lezers.
Het is in De stalker wel duidelijk dat het vooral gaat om het stalken. Dat was het doel van Vreeswijk, en dat is overgekomen. En het speciale lettertype maakt het boek nog beter leesbaar dan het al was.
Karmilla Beekhuis
